παραμένον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.non/ → /pa.raˈme.non/ → /pa.raˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.non/

Participle

πᾰρᾰμένον • (paraménon)

1. neuter nominative/vocative singular of πᾰρᾰμένων (paraménōn)