παραμένουσιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.nuː.sin/ → /pa.raˈme.nu.sin/ → /pa.raˈme.nu.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nuː.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.nu.sin/

Verb

παραμένουσιν • (paraménousin)

1. first-person plural present active indicative of παραμένω (paraménō) with movable nu