παριόντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ri.ón.tes/ → /pa.riˈon.tes/ → /pa.riˈon.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ri.ón.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.riˈon.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.riˈon.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.riˈon.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.riˈon.des/

Participle

πᾰρῐόντες • (parióntes)

1. masculine nominative/vocative plural of παριών (pariṓn)