πείθετε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.tʰe.te/ → /ˈpi.θe.te/ → /ˈpi.θe.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.tʰe.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.tʰe.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.θe.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.θe.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.θe.te/

Verb

πείθετε • (peíthete)

1. second-person plural present active indicative of πείθω (peíthō)