πεδάω

Ancient Greek

Etymology

πέδη (pédē, “shackles”) +‎ -άω (-áō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.dá.ɔː/ → /peˈða.o/ → /peˈða.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.dá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /peˈda.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /peˈða.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈða.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈða.o/

Verb

πεδάω • (pedáō)

1. to fetter, shackle
2. to constrain

Conjugation

   Present: πεδᾰ́ω, πεδᾰ́ομαι (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεδᾰ́ω	πεδᾰ́εις	πεδάᾳ	πεδᾰ́ετον	πεδᾰ́ετον	πεδᾰ́ομεν	πεδᾰ́ετε	πεδᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	πεδᾰ́ω, πεδᾰ́ωμῐ	πεδᾰ́ῃς, πεδᾰ́ῃσθᾰ	πεδᾰ́ῃ, πεδᾰ́ῃσῐ	πεδᾰ́ητον	πεδᾰ́ητον	πεδᾰ́ωμεν	πεδᾰ́ητε	πεδᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	πεδᾰ́οιμῐ	πεδᾰ́οισ(θᾰ)	πεδᾰ́οι	πεδᾰ́οιτον	πεδᾰοίτην	πεδᾰ́οιμεν	πεδᾰ́οιτε	πεδᾰ́οιεν
	imperative		πέδᾰε	πεδᾰέτω	πεδᾰ́ετον	πεδᾰέτων		πεδᾰ́ετε	πεδᾰόντων
middle/ passive	indicative	πεδᾰ́ομαι	πεδᾰ́εαι	πεδᾰ́εται	πεδᾰ́εσθον	πεδᾰ́εσθον	πεδᾰόμε(σ)θᾰ	πεδᾰ́εσθε	πεδᾰ́ονται
	subjunctive	πεδᾰ́ωμαι	πεδᾰ́ηαι	πεδᾰ́ηται	πεδᾰ́ησθον	πεδᾰ́ησθον	πεδᾰώμε(σ)θᾰ	πεδᾰ́ησθε	πεδᾰ́ωνται
	optative	πεδᾰοίμην	πεδᾰ́οιο	πεδᾰ́οιτο	πεδᾰ́οισθον	πεδᾰοίσθην	πεδᾰοίμε(σ)θᾰ	πεδᾰ́οισθε	πεδᾰοίᾰτο
	imperative		πεδᾰ́εο	πεδᾰέσθω	πεδᾰ́εσθον	πεδᾰέσθων		πεδᾰ́εσθε	πεδᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεδᾰ́ειν				πεδᾰ́εσθαι
participle	m	πεδᾰ́ων				πεδᾰόμενος
	f	πεδᾰ́ουσᾰ				πεδᾰομένη
	n	πεδᾰ́ον				πεδᾰόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: πεδῶ, πεδῶμαι (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεδῶ	πεδᾷς	πεδάᾳ	πεδᾶτον	πεδᾶτον	πεδῶμεν	πεδᾶτε	πεδῶσῐ(ν)
	subjunctive	πεδῶ, πεδῶμῐ	πεδᾷς, πεδᾷσθᾰ	πεδᾷ, πεδᾷσῐ	πεδᾶτον	πεδᾶτον	πεδῶμεν	πεδᾶτε	πεδῶσῐ(ν)
	optative	πεδῷμι	πεδῷς	πεδῷ	πεδῷτον	πεδῴτην	πεδῷμεν	πεδῷτε	πεδῷεν
	imperative		πέδᾱ	πεδᾱ́τω	πεδᾶτον	πεδᾱ́των		πεδᾶτε	πεδώντων
middle/ passive	indicative	πεδῶμαι	πεδᾷ	πεδᾶται	πεδᾶσθον	πεδᾶσθον	πεδώμε(σ)θᾰ	πεδᾶσθε	πεδῶνται
	subjunctive	πεδῶμαι	πεδᾷ	πεδᾶται	πεδᾶσθον	πεδᾶσθον	πεδώμε(σ)θᾰ	πεδᾶσθε	πεδῶνται
	optative	πεδῴμην	πεδῷο	πεδῷτο	πεδῷσθον	πεδῴσθην	πεδῴμε(σ)θᾰ	πεδῷσθε	πεδῴᾰτο
	imperative		πεδῶ	πεδᾱ́σθω	πεδᾶσθον	πεδᾱ́σθων		πεδᾶσθε	πεδᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεδᾶν/πεδήμεναι				πεδᾶσθαι
participle	m	πεδῶν				πεδώμενος
	f	πεδῶσᾰ				πεδωμένη
	n	πεδῶν				πεδώμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πέδᾰον, πεδᾰόμην (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέδᾰον	πέδᾰες	πέδᾰε(ν)	πεδᾰ́ετον	πεδᾰέτην	πεδᾰ́ομεν	πεδᾰ́ετε	πέδᾰον
middle/ passive	indicative	πεδᾰόμην	πεδᾰ́ου	πεδᾰ́ετο	πεδᾰ́εσθον	πεδᾰέσθην	πεδᾰόμε(σ)θᾰ	πεδᾰ́εσθε	πεδᾰ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πέδων, πεδώμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέδων	πέδᾱς	πέδᾱ	πεδᾶτον	πεδᾱ́την	πεδῶμεν	πεδᾶτε	πέδων
middle/ passive	indicative	πεδώμην	πεδῶ	πεδᾶτο	πεδᾶσθον	πεδᾱ́σθην	πεδώμε(σ)θᾰ	πεδᾶσθε	πεδῶντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πεδάασκον, πεδαασκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεδάασκον	πεδάασκες	πεδάασκε(ν)	πεδαάσκετον	πεδαασκέτην	πεδαάσκομεν	πεδαάσκετε	πεδάασκον
middle/ passive	indicative	πεδαασκόμην	πεδαάσκου	πεδαάσκετο	πεδαάσκεσθον	πεδαασκέσθην	πεδαασκόμε(σ)θᾰ	πεδαάσκεσθε	πεδαάσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπέδησᾰ, ἐπεδησᾰ́μην, ἐπεδήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέδησᾰ	ἐπέδησᾰς	ἐπέδησε(ν)	ἐπεδήσᾰτον	ἐπεδησᾰ́την	ἐπεδήσᾰμεν	ἐπεδήσᾰτε	ἐπέδησᾰν
	subjunctive	πεδήσω	πεδήσῃς	πεδήσῃ	πεδήσητον	πεδήσητον	πεδήσωμεν	πεδήσητε	πεδήσωσῐ(ν)
	optative	πεδήσαιμῐ	πεδήσειᾰς, πεδήσαις	πεδήσειε(ν), πεδήσαι	πεδήσαιτον	πεδησαίτην	πεδήσαιμεν	πεδήσαιτε	πεδήσειᾰν, πεδήσαιεν
	imperative		πέδησον	πεδησᾰ́τω	πεδήσᾰτον	πεδησᾰ́των		πεδήσᾰτε	πεδησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεδησᾰ́μην	ἐπεδήσω	ἐπεδήσᾰτο	ἐπεδήσᾰσθον	ἐπεδησᾰ́σθην	ἐπεδησᾰ́μεθᾰ	ἐπεδήσᾰσθε	ἐπεδήσᾰντο
	subjunctive	πεδήσωμαι	πεδήσῃ	πεδήσηται	πεδήσησθον	πεδήσησθον	πεδησώμεθᾰ	πεδήσησθε	πεδήσωνται
	optative	πεδησαίμην	πεδήσαιο	πεδήσαιτο	πεδήσαισθον	πεδησαίσθην	πεδησαίμεθᾰ	πεδήσαισθε	πεδήσαιντο
	imperative		πέδησαι	πεδησᾰ́σθω	πεδήσᾰσθον	πεδησᾰ́σθων		πεδήσᾰσθε	πεδησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεδήθην	ἐπεδήθης	ἐπεδήθη	ἐπεδήθητον	ἐπεδηθήτην	ἐπεδήθημεν	ἐπεδήθητε	ἐπεδήθησᾰν
	subjunctive	πεδηθῶ	πεδηθῇς	πεδηθῇ	πεδηθῆτον	πεδηθῆτον	πεδηθῶμεν	πεδηθῆτε	πεδηθῶσῐ(ν)
	optative	πεδηθείην	πεδηθείης	πεδηθείη	πεδηθεῖτον, πεδηθείητον	πεδηθείτην, πεδηθειήτην	πεδηθεῖμεν, πεδηθείημεν	πεδηθεῖτε, πεδηθείητε	πεδηθεῖεν, πεδηθείησᾰν
	imperative		πεδήθητῐ	πεδηθήτω	πεδήθητον	πεδηθήτων		πεδήθητε	πεδηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πεδῆσαι			πεδήσᾰσθαι		πεδηθῆναι
participle	m	πεδήσᾱς			πεδησᾰ́μενος		πεδηθείς
	f	πεδήσᾱσᾰ			πεδησᾰμένη		πεδηθεῖσᾰ
	n	πεδῆσᾰν			πεδησᾰ́μενον		πεδηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: πέδησᾰ, πεδησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέδησᾰ	πέδησᾰς	πέδησε(ν)	πεδήσᾰτον	πεδησᾰ́την	πεδήσᾰμεν	πεδήσᾰτε	πέδησᾰν
	subjunctive	πεδήσω, πεδήσωμῐ	πεδήσῃς, πεδήσῃσθᾰ	πεδήσῃ, πεδήσῃσῐ	πεδήσητον	πεδήσητον	πεδήσωμεν	πεδήσητε	πεδήσωσῐ(ν)
	optative	πεδήσαιμῐ	πεδήσαις, πεδήσαισθᾰ, πεδήσειᾰς	πεδήσειε(ν), πεδήσαι	πεδησεῖτον	πεδησείτην	πεδησεῖμεν	πεδησεῖτε	πεδησεῖεν
	imperative		πέδησον	πεδησᾰ́τω	πεδήσᾰτον	πεδησᾰ́των		πεδήσᾰτε	πεδησᾰ́ντων
middle	indicative	πεδησᾰ́μην	πεδήσᾰο	πεδήσᾰτο	πεδήσᾰσθον	πεδησᾰ́σθην	πεδησᾰ́με(σ)θᾰ	πεδήσᾰσθε	πεδήσᾰντο
	subjunctive	πεδήσωμαι	πεδήσηαι	πεδήσηται	πεδήσησθον	πεδήσησθον	πεδησώμε(σ)θᾰ	πεδήσησθε	πεδήσωνται
	optative	πεδησαίμην	πεδήσαιο	πεδήσαιτο	πεδήσαισθον	πεδησαίσθην	πεδησαίμε(σ)θᾰ	πεδήσαισθε	πεδησαίᾰτο
	imperative		πέδησαι	πεδησᾰ́σθω	πεδήσᾰσθον	πεδησᾰ́σθων		πεδήσᾰσθε	πεδησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πεδῆσαι/πεδησᾰ́μεν/πεδησᾰμέναι			πεδήσᾰσθαι
participle	m	πεδήσᾱς			πεδησᾰ́μενος
	f	πεδήσᾱσᾰ			πεδησᾰμένη
	n	πεδῆσᾰν			πεδησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: πέδᾱσᾰ, πεδᾱσᾰ́μᾱν (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέδᾱσᾰ	πέδᾱσᾰς	πέδᾱσε(ν)	πεδᾱ́σᾰτον	πεδᾱσᾰ́τᾱν	πεδᾱ́σᾰμες	πεδᾱ́σᾰτε	πέδᾱσᾰν
	subjunctive	πεδᾱ́σω	πεδᾱ́σῃς	πεδᾱ́σῃ	πεδᾱ́σητον	πεδᾱ́σητον	πεδᾱ́σωμες	πεδᾱ́σητε	πεδᾱσέωντῐ
	optative	πεδᾱ́σαιμῐ	πεδᾱ́σαις	πεδᾱ́σαι	πεδᾱσεῖτον	πεδᾱσείτᾱν	πεδᾱσεῖμες	πεδᾱσεῖτε	πεδᾱσεῖεν
	imperative		πέδᾱσον	πεδᾱσᾰ́τω	πεδᾱ́σᾰτον	πεδᾱσᾰ́των		πεδᾱ́σᾰτε	πεδᾱσᾰ́ντω
middle	indicative	πεδᾱσᾰ́μᾱν	πεδᾱ́σω	πεδᾱ́σᾰτο	πεδᾱ́σᾰσθον	πεδᾱσᾰ́σθᾱν	πεδᾱσᾰ́μεθᾰ	πεδᾱ́σᾰσθε	πεδᾱ́σᾰντο
	subjunctive	πεδᾱ́σωμαι	πεδᾱ́σηαι	πεδᾱ́σηται	πεδᾱ́σησθον	πεδᾱ́σησθον	πεδᾱσώμεθᾰ	πεδᾱ́σησθε	πεδᾱ́σωνται
	optative	πεδᾱσαίμᾱν	πεδᾱ́σαιο	πεδᾱ́σαιτο	πεδᾱ́σαισθον	πεδᾱσαίσθᾱν	πεδᾱσαίμεθᾰ	πεδᾱ́σαισθε	πεδᾱ́σαιντο
	imperative		πέδᾱσαι	πεδᾱσᾰ́σθω	πεδᾱ́σᾰσθον	πεδᾱσᾰ́σθων		πεδᾱ́σᾰσθε	πεδᾱσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		πεδᾱσῆμεν			πεδᾱ́σᾰσθαι
participle	m	πεδᾱ́σᾱς			πεδᾱσᾰ́μενος
	f	πεδᾱ́σᾱσᾰ			πεδᾱσᾰμένᾱ
	n	πεδᾶσᾰν			πεδᾱσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπέδημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	πεπέδημαι	πεπέδησαι	πεπέδηται	πεπέδησθον	πεπέδησθον	πεπεδήμεθᾰ	πεπέδησθε	πεπέδηνται
	subjunctive	πεπεδημένος ὦ	πεπεδημένος ᾖς	πεπεδημένος ᾖ	πεπεδημένω ἦτον	πεπεδημένω ἦτον	πεπεδημένοι ὦμεν	πεπεδημένοι ἦτε	πεπεδημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπεδημένος εἴην	πεπεδημένος εἴης	πεπεδημένος εἴη	πεπεδημένω εἴητον/εἶτον	πεπεδημένω εἰήτην/εἴτην	πεπεδημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπεδημένοι εἴητε/εἶτε	πεπεδημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπέδησο	πεπεδήσθω	πεπέδησθον	πεπεδήσθων		πεπέδησθε	πεπεδήσθων
infinitive						πεπεδῆσθαι
participle	m					πεπεδημένος
	f					πεπεδημένη
	n					πεπεδημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “πεδάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πεδάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πεδάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πεδάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πεδάω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter