πεινώδης

Ancient Greek

Etymology

From πεῖνα (peîna, “hunger”) +‎ -ώδης (-ṓdēs, “-ous”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.nɔ̌ː.dɛːs/ → /piˈno.ðis/ → /piˈno.ðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.nɔ̌ː.dɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈno.de̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈno.ðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈno.ðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈno.ðis/

Adjective

πεινώδης • (peinṓdēs) m or f (neuter πεινῶδες); third declension

1. hungry

   Synonyms: πειναλέος (peinaléos), λῑμώδης (līmṓdēs), πρόσπεινος (próspeinos)

Declension

Third declension of πεινώδης; πεινῶδες (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πεινώδης peinṓdēs	πεινῶδες peinôdes		πεινώδει peinṓdei	πεινώδει peinṓdei		πεινώδεις peinṓdeis	πεινώδη peinṓdē
Genitive		πεινώδους peinṓdous	πεινώδους peinṓdous		πεινώδοιν peinṓdoin	πεινώδοιν peinṓdoin		πεινώδων peinṓdōn	πεινώδων peinṓdōn
Dative		πεινώδει peinṓdei	πεινώδει peinṓdei		πεινώδοιν peinṓdoin	πεινώδοιν peinṓdoin		πεινώδεσῐ / πεινώδεσῐν peinṓdesi(n)	πεινώδεσῐ / πεινώδεσῐν peinṓdesi(n)
Accusative		πεινώδη peinṓdē	πεινῶδες peinôdes		πεινώδει peinṓdei	πεινώδει peinṓdei		πεινώδεις peinṓdeis	πεινώδη peinṓdē
Vocative		πεινῶδες peinôdes	πεινῶδες peinôdes		πεινώδει peinṓdei	πεινώδει peinṓdei		πεινώδεις peinṓdeis	πεινώδη peinṓdē
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πεινώδως peinṓdōs			πεινωδέστερος peinōdésteros			πεινωδέστᾰτος peinōdéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.