πεισόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.só.me.non/ → /piˈso.me.non/ → /piˈso.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.só.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈso.me.non/

Participle

πεισόμενον • (peisómenon)

1. neuter nominative/accusative/vocative singular of πεισόμενος (peisómenos)