πεισόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.só.me.nos/ → /piˈso.me.nos/ → /piˈso.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.só.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈso.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈso.me.nos/

Participle

πεισόμενος • (peisómenos) m (feminine πεισομένη, neuter πεισόμενον); first/second declension

1. future middle participle of πάσχω (páskhō)

Declension

First and second declension of πεισόμενος; πεισομένη; πεισόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεισόμενος peisómenos	πεισομένη peisoménē	πεισόμενον peisómenon		πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō		πεισόμενοι peisómenoi	πεισόμεναι peisómenai	πεισόμενᾰ peisómena
Genitive		πεισομένου peisoménou	πεισομένης peisoménēs	πεισομένου peisoménou		πεισομένοιν peisoménoin	πεισομέναιν peisoménain	πεισομένοιν peisoménoin		πεισομένων peisoménōn	πεισομένων peisoménōn	πεισομένων peisoménōn
Dative		πεισομένῳ peisoménōi	πεισομένῃ peisoménēi	πεισομένῳ peisoménōi		πεισομένοιν peisoménoin	πεισομέναιν peisoménain	πεισομένοιν peisoménoin		πεισομένοις peisoménois	πεισομέναις peisoménais	πεισομένοις peisoménois
Accusative		πεισόμενον peisómenon	πεισομένην peisoménēn	πεισόμενον peisómenon		πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō		πεισομένους peisoménous	πεισομένᾱς peisoménās	πεισόμενᾰ peisómena
Vocative		πεισόμενε peisómene	πεισομένη peisoménē	πεισόμενον peisómenon		πεισομένω peisoménō	πεισομένᾱ peisoménā	πεισομένω peisoménō		πεισόμενοι peisómenoi	πεισόμεναι peisómenai	πεισόμενᾰ peisómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεισομένως peisoménōs				πεισομενώτερος peisomenṓteros				πεισομενώτᾰτος peisomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.