πεμπτάς

Ancient Greek

Etymology

Derived from πέντε (pénte) +‎ -ᾰ́ς (-ás); compare δυάς (duás), τριάς (triás), τετράς (tetrás), δεκάς (dekás), χιλιάς (khiliás), μυριάς (muriás).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pemp.tás/ → /pempˈtas/ → /pembˈtas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pemp.tás/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pempˈtas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pempˈtas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pempˈtas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pembˈtas/

Noun

πεμπτᾰ́ς • (pemptás) f (genitive πεμπτᾰ́δος); third declension

1. the number five
2. a group of five, pentad

Inflection

Third declension of ἡ πεμπτᾰ́ς; τῆς πεμπτᾰ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πεμπτᾰ́ς hē pemptás	τὼ πεμπτᾰ́δε tṑ pemptáde	αἱ πεμπτᾰ́δες hai pemptádes
Genitive	τῆς πεμπτᾰ́δος tês pemptádos	τοῖν πεμπτᾰ́δοιν toîn pemptádoin	τῶν πεμπτᾰ́δων tôn pemptádōn
Dative	τῇ πεμπτᾰ́δῐ têi pemptádi	τοῖν πεμπτᾰ́δοιν toîn pemptádoin	ταῖς πεμπτᾰ́σῐ / πεμπτᾰ́σῐν taîs pemptási(n)
Accusative	τὴν πεμπτᾰ́δᾰ tḕn pemptáda	τὼ πεμπτᾰ́δε tṑ pemptáde	τᾱ̀ς πεμπτᾰ́δᾰς tā̀s pemptádas
Vocative	πεμπτᾰ́ς pemptás	πεμπτᾰ́δε pemptáde	πεμπτᾰ́δες pemptádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Synonyms

• πεντάς (pentás)

References

• “πεμπτάς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πεμπτάς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette