πεντάγωνος

Ancient Greek

Etymology

πεντα- (penta-) +‎ γωνία (gōnía) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.tá.ɡɔː.nos/ → /penˈta.ɣo.nos/ → /penˈda.ɣo.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tá.ɡɔː.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /penˈta.ɡo.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /penˈta.ɣo.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /penˈta.ɣo.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /penˈda.ɣo.nos/

Adjective

πεντάγωνος • (pentágōnos) m or f (neuter πεντάγωνον); second declension

1. pentagonal, having five angles
2. (geometry, nominalized, neuter) pentagon

Declension

Second declension of πεντᾰ́γωνος; πεντᾰ́γωνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πεντᾰ́γωνος pentágōnos	πεντᾰ́γωνον pentágōnon		πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō		πεντᾰ́γωνοι pentágōnoi	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Genitive		πεντᾰγώνου pentagṓnou	πεντᾰγώνου pentagṓnou		πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin		πεντᾰγώνων pentagṓnōn	πεντᾰγώνων pentagṓnōn
Dative		πεντᾰγώνῳ pentagṓnōi	πεντᾰγώνῳ pentagṓnōi		πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin		πεντᾰγώνοις pentagṓnois	πεντᾰγώνοις pentagṓnois
Accusative		πεντᾰ́γωνον pentágōnon	πεντᾰ́γωνον pentágōnon		πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō		πεντᾰγώνους pentagṓnous	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Vocative		πεντᾰ́γωνε pentágōne	πεντᾰ́γωνον pentágōnon		πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō		πεντᾰ́γωνοι pentágōnoi	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πεντᾰγώνως pentagṓnōs			πεντᾰγωνότερος pentagōnóteros			πεντᾰγωνότᾰτος pentagōnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• πεντάγωνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πεντάγωνος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “πεντάγωνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press