πεπεισμένοιν

See also: πεπεισμένοις and πεπεισμένοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.noi̯n/ → /pe.pizˈme.nyn/ → /pe.pizˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.nin/

Participle

πεπεισμένοιν • (pepeisménoin)

1. genitive/dative dual masculine/neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)