πλύνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *pluňňō, from a nasal-present formation of Proto-Indo-European *plew- (“to wash”), the same root of Latin pluit (“it rains”) and Old Armenian լուանամ (luanam, “to wash”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ply̌ː.nɔː/ → /ˈply.no/ → /ˈpli.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ply̌ː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈply.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈply.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈply.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpli.no/

Verb

πλῡ́νω • (plū́nō)

1. (especially of clothes) to wash, clean

Inflection

   Present: πλῡ́νω, πλῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλῡ́νω	πλῡ́νεις	πλῡ́νει	πλῡ́νετον	πλῡ́νετον	πλῡ́νομεν	πλῡ́νετε	πλῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	πλῡ́νω	πλῡ́νῃς	πλῡ́νῃ	πλῡ́νητον	πλῡ́νητον	πλῡ́νωμεν	πλῡ́νητε	πλῡ́νωσῐ(ν)
	optative	πλῡ́νοιμῐ	πλῡ́νοις	πλῡ́νοι	πλῡ́νοιτον	πλῡνοίτην	πλῡ́νοιμεν	πλῡ́νοιτε	πλῡ́νοιεν
	imperative		πλῦνε	πλῡνέτω	πλῡ́νετον	πλῡνέτων		πλῡ́νετε	πλῡνόντων
middle/ passive	indicative	πλῡ́νομαι	πλῡ́νῃ, πλῡ́νει	πλῡ́νεται	πλῡ́νεσθον	πλῡ́νεσθον	πλῡνόμεθᾰ	πλῡ́νεσθε	πλῡ́νονται
	subjunctive	πλῡ́νωμαι	πλῡ́νῃ	πλῡ́νηται	πλῡ́νησθον	πλῡ́νησθον	πλῡνώμεθᾰ	πλῡ́νησθε	πλῡ́νωνται
	optative	πλῡνοίμην	πλῡ́νοιο	πλῡ́νοιτο	πλῡ́νοισθον	πλῡνοίσθην	πλῡνοίμεθᾰ	πλῡ́νοισθε	πλῡ́νοιντο
	imperative		πλῡ́νου	πλῡνέσθω	πλῡ́νεσθον	πλῡνέσθων		πλῡ́νεσθε	πλῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πλῡ́νειν				πλῡ́νεσθαι
participle	m	πλῡ́νων				πλῡνόμενος
	f	πλῡ́νουσᾰ				πλῡνομένη
	n	πλῦνον				πλῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπλῡνον, ἐπλῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπλῡνον	ἔπλῡνες	ἔπλῡνε(ν)	ἐπλῡ́νετον	ἐπλῡνέτην	ἐπλῡ́νομεν	ἐπλῡ́νετε	ἔπλῡνον
middle/ passive	indicative	ἐπλῡνόμην	ἐπλῡ́νου	ἐπλῡ́νετο	ἐπλῡ́νεσθον	ἐπλῡνέσθην	ἐπλῡνόμεθᾰ	ἐπλῡ́νεσθε	ἐπλῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πλῠνέω, πλῠνέομαι, πλῠθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλῠνέω	πλῠνέεις	πλῠνέει	πλῠνέετον	πλῠνέετον	πλῠνέομεν	πλῠνέετε	πλῠνέουσῐ(ν)
	optative	πλῠνέοιμῐ	πλῠνέοις	πλῠνέοι	πλῠνέοιτον	πλῠνεοίτην	πλῠνέοιμεν	πλῠνέοιτε	πλῠνέοιεν
middle	indicative	πλῠνέομαι	πλῠνέῃ, πλῠνέει	πλῠνέεται	πλῠνέεσθον	πλῠνέεσθον	πλῠνεόμεθᾰ	πλῠνέεσθε	πλῠνέονται
	optative	πλῠνεοίμην	πλῠνέοιο	πλῠνέοιτο	πλῠνέοισθον	πλῠνεοίσθην	πλῠνεοίμεθᾰ	πλῠνέοισθε	πλῠνέοιντο
passive	indicative	πλῠθήσομαι	πλῠθήσῃ	πλῠθήσεται	πλῠθήσεσθον	πλῠθήσεσθον	πλῠθησόμεθᾰ	πλῠθήσεσθε	πλῠθήσονται
	optative	πλῠθησοίμην	πλῠθήσοιο	πλῠθήσοιτο	πλῠθήσοισθον	πλῠθησοίσθην	πλῠθησοίμεθᾰ	πλῠθήσοισθε	πλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πλῠνέειν			πλῠνέεσθαι		πλῠθήσεσθαι
participle	m	πλῠνέων			πλῠνεόμενος		πλῠθησόμενος
	f	πλῠνέουσᾰ			πλῠνεομένη		πλῠθησομένη
	n	πλῠνέον			πλῠνεόμενον		πλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πλῠνῶ, πλῠνοῦμαι, πλῠθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλῠνῶ	πλῠνεῖς	πλῠνεῖ	πλῠνεῖτον	πλῠνεῖτον	πλῠνοῦμεν	πλῠνεῖτε	πλῠνοῦσῐ(ν)
	optative	πλῠνοίην, πλῠνοῖμῐ	πλῠνοίης, πλῠνοῖς	πλῠνοίη, πλῠνοῖ	πλῠνοῖτον, πλῠνοίητον	πλῠνοίτην, πλῠνοιήτην	πλῠνοῖμεν, πλῠνοίημεν	πλῠνοῖτε, πλῠνοίητε	πλῠνοῖεν, πλῠνοίησᾰν
middle	indicative	πλῠνοῦμαι	πλῠνῇ	πλῠνεῖται	πλῠνεῖσθον	πλῠνεῖσθον	πλῠνούμεθᾰ	πλῠνεῖσθε	πλῠνοῦνται
	optative	πλῠνοίμην	πλῠνοῖο	πλῠνοῖτο	πλῠνοῖσθον	πλῠνοίσθην	πλῠνοίμεθᾰ	πλῠνοῖσθε	πλῠνοῖντο
passive	indicative	πλῠθήσομαι	πλῠθήσῃ	πλῠθήσεται	πλῠθήσεσθον	πλῠθήσεσθον	πλῠθησόμεθᾰ	πλῠθήσεσθε	πλῠθήσονται
	optative	πλῠθησοίμην	πλῠθήσοιο	πλῠθήσοιτο	πλῠθήσοισθον	πλῠθησοίσθην	πλῠθησοίμεθᾰ	πλῠθήσοισθε	πλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πλῠνεῖν			πλῠνεῖσθαι		πλῠθήσεσθαι
participle	m	πλῠνῶν			πλῠνούμενος		πλῠθησόμενος
	f	πλῠνοῦσᾰ			πλῠνουμένη		πλῠθησομένη
	n	πλῠνοῦν			πλῠνούμενον		πλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔπλῡνᾰ, ἐπλῡνᾰ́μην, ἐπλῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπλῡνᾰ	ἔπλῡνᾰς	ἔπλῡνε(ν)	ἐπλῡ́νᾰτον	ἐπλῡνᾰ́την	ἐπλῡ́νᾰμεν	ἐπλῡ́νᾰτε	ἔπλῡνᾰν
	subjunctive	πλῡ́νω	πλῡ́νῃς	πλῡ́νῃ	πλῡ́νητον	πλῡ́νητον	πλῡ́νωμεν	πλῡ́νητε	πλῡ́νωσῐ(ν)
	optative	πλῡ́ναιμῐ	πλῡ́νειᾰς, πλῡ́ναις	πλῡ́νειε(ν), πλῡ́ναι	πλῡ́ναιτον	πλῡναίτην	πλῡ́ναιμεν	πλῡ́ναιτε	πλῡ́νειᾰν, πλῡ́ναιεν
	imperative		πλῦνον	πλῡνᾰ́τω	πλῡ́νᾰτον	πλῡνᾰ́των		πλῡ́νᾰτε	πλῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπλῡνᾰ́μην	ἐπλῡ́νω	ἐπλῡ́νᾰτο	ἐπλῡ́νᾰσθον	ἐπλῡνᾰ́σθην	ἐπλῡνᾰ́μεθᾰ	ἐπλῡ́νᾰσθε	ἐπλῡ́νᾰντο
	subjunctive	πλῡ́νωμαι	πλῡ́νῃ	πλῡ́νηται	πλῡ́νησθον	πλῡ́νησθον	πλῡνώμεθᾰ	πλῡ́νησθε	πλῡ́νωνται
	optative	πλῡναίμην	πλῡ́ναιο	πλῡ́ναιτο	πλῡ́ναισθον	πλῡναίσθην	πλῡναίμεθᾰ	πλῡ́ναισθε	πλῡ́ναιντο
	imperative		πλῦναι	πλῡνᾰ́σθω	πλῡ́νᾰσθον	πλῡνᾰ́σθων		πλῡ́νᾰσθε	πλῡνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπλῠ́θην	ἐπλῠ́θης	ἐπλῠ́θη	ἐπλῠ́θητον	ἐπλῠθήτην	ἐπλῠ́θημεν	ἐπλῠ́θητε	ἐπλῠ́θησᾰν
	subjunctive	πλῠθῶ	πλῠθῇς	πλῠθῇ	πλῠθῆτον	πλῠθῆτον	πλῠθῶμεν	πλῠθῆτε	πλῠθῶσῐ(ν)
	optative	πλῠθείην	πλῠθείης	πλῠθείη	πλῠθεῖτον, πλῠθείητον	πλῠθείτην, πλῠθειήτην	πλῠθεῖμεν, πλῠθείημεν	πλῠθεῖτε, πλῠθείητε	πλῠθεῖεν, πλῠθείησᾰν
	imperative		πλῠ́θητῐ	πλῠθήτω	πλῠ́θητον	πλῠθήτων		πλῠ́θητε	πλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πλῦναι			πλῡ́νᾰσθαι		πλῠθῆναι
participle	m	πλῡ́νᾱς			πλῡνᾰ́μενος		πλῠθείς
	f	πλῡ́νᾱσᾰ			πλῡνᾰμένη		πλῠθεῖσᾰ
	n	πλῦνᾰν			πλῡνᾰ́μενον		πλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέπλῠκᾰ, πέπλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπλῠκᾰ	πέπλῠκᾰς	πέπλῠκε(ν)	πεπλῠ́κᾰτον	πεπλῠ́κᾰτον	πεπλῠ́κᾰμεν	πεπλῠ́κᾰτε	πεπλῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλῠ́κω	πεπλῠ́κῃς	πεπλῠ́κῃ	πεπλῠ́κητον	πεπλῠ́κητον	πεπλῠ́κωμεν	πεπλῠ́κητε	πεπλῠ́κωσῐ(ν)
	optative	πεπλῠ́κοιμῐ, πεπλῠκοίην	πεπλῠ́κοις, πεπλῠκοίης	πεπλῠ́κοι, πεπλῠκοίη	πεπλῠ́κοιτον	πεπλῠκοίτην	πεπλῠ́κοιμεν	πεπλῠ́κοιτε	πεπλῠ́κοιεν
	imperative		πέπλῠκε	πεπλῠκέτω	πεπλῠ́κετον	πεπλῠκέτων		πεπλῠ́κετε	πεπλῠκόντων
middle/ passive	indicative	πέπλῠμαι	πέπλῠσαι	πέπλῠται	πέπλῠσθον	πέπλῠσθον	πεπλῠ́μεθᾰ	πέπλῠσθε	πέπλῠνται
	subjunctive	πεπλῠμένος ὦ	πεπλῠμένος ᾖς	πεπλῠμένος ᾖ	πεπλῠμένω ἦτον	πεπλῠμένω ἦτον	πεπλῠμένοι ὦμεν	πεπλῠμένοι ἦτε	πεπλῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπλῠμένος εἴην	πεπλῠμένος εἴης	πεπλῠμένος εἴη	πεπλῠμένω εἴητον/εἶτον	πεπλῠμένω εἰήτην/εἴτην	πεπλῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπλῠμένοι εἴητε/εἶτε	πεπλῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπλῠσο	πεπλῠ́σθω	πέπλῠσθον	πεπλῠ́σθων		πέπλῠσθε	πεπλῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπλῠκέναι				πεπλῠ́σθαι
participle	m	πεπλῠκώς				πεπλῠμένος
	f	πεπλῠκυῖᾰ				πεπλῠμένη
	n	πεπλῠκός				πεπλῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποπλῡ́νω (apoplū́nō)
• ἐκπλῡ́νω (ekplū́nō)
• κᾰτᾰπλῡ́νω (kataplū́nō)
• περῐπλῡ́νω (periplū́nō)
• πλῠ́μᾰ (plúma)
• πλῠνεύς (pluneús)
• πλῠνός (plunós)
• πλυντήρ (pluntḗr)
• πλῠντήρῐος (pluntḗrios)
• πλῠ́ντης (plúntēs)
• πλῠντῐκός (pluntikós)
• πλῠ́ντρῐᾱ (plúntriā)
• πλῠντρῐ́ς (pluntrís)
• πλῠ́ντρον (plúntron)
• πλῠ́σῐμον (plúsimon)
• πλῠ́σῐς (plúsis)
• πλῠσμός (plusmós)

 

Descendants

• Greek: πλένω (pléno)

Further reading

• “πλύνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πλύνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πλύνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πλύνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πλύνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Verb

πλύνω • (plýno)

1. 1st person singular dependent form of πλένω (pléno).