πρακτική

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /praːk.ti.kɛ̌ː/ → /prak.tiˈci/ → /prak.tiˈci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːk.ti.kɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prak.tiˈke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prak.tiˈci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prak.tiˈci/

Adjective

πρᾱκτῐκή • (prāktikḗ)

1. feminine nominative/vocative singular of πρᾱκτικός (prāktikós)

Greek

Alternative forms

• πραχτική (prachtikí)

Etymology

From Ancient Greek πρᾱκτική (prāktikḗ), substantivized feminine of πρᾱκτικός (prāktikós, “pertaining to action”).

Pronunciation

• IPA^(key): /prak.tiˈci/

Noun

πρακτική • (praktikí) f (plural πρακτικές)

1. practice, experience

Declension

Declension of πρακτική

	singular	plural
nominative	πρακτική •	πρακτικές •
genitive	πρακτικής •	πρακτικών •
accusative	πρακτική •	πρακτικές •
vocative	πρακτική •	πρακτικές •