προκατάρχω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-) +‎ κατάρχω (katárkhō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.tár.kʰɔː/ → /pro.kaˈtar.xo/ → /pro.kaˈtar.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.tár.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.kaˈtar.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.kaˈtar.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.kaˈtar.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.kaˈtar.xo/

Verb

προκᾰτάρχω • (prokatárkhō)

1. to begin first
2. (Byzantine) to dominate, rule

Conjugation

   Present: προκᾰτάρχω, προκᾰτάρχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκᾰτάρχω	προκᾰτάρχεις	προκᾰτάρχει	προκᾰτάρχετον	προκᾰτάρχετον	προκᾰτάρχομεν	προκᾰτάρχετε	προκᾰτάρχουσῐ(ν)
	subjunctive	προκᾰτάρχω	προκᾰτάρχῃς	προκᾰτάρχῃ	προκᾰτάρχητον	προκᾰτάρχητον	προκᾰτάρχωμεν	προκᾰτάρχητε	προκᾰτάρχωσῐ(ν)
	optative	προκᾰτάρχοιμῐ	προκᾰτάρχοις	προκᾰτάρχοι	προκᾰτάρχοιτον	προκᾰταρχοίτην	προκᾰτάρχοιμεν	προκᾰτάρχοιτε	προκᾰτάρχοιεν
	imperative		προκᾰ́ταρχε	προκᾰταρχέτω	προκᾰτάρχετον	προκᾰταρχέτων		προκᾰτάρχετε	προκᾰταρχόντων
middle/ passive	indicative	προκᾰτάρχομαι	προκᾰτάρχῃ, προκᾰτάρχει	προκᾰτάρχεται	προκᾰτάρχεσθον	προκᾰτάρχεσθον	προκᾰταρχόμεθᾰ	προκᾰτάρχεσθε	προκᾰτάρχονται
	subjunctive	προκᾰτάρχωμαι	προκᾰτάρχῃ	προκᾰτάρχηται	προκᾰτάρχησθον	προκᾰτάρχησθον	προκᾰταρχώμεθᾰ	προκᾰτάρχησθε	προκᾰτάρχωνται
	optative	προκᾰταρχοίμην	προκᾰτάρχοιο	προκᾰτάρχοιτο	προκᾰτάρχοισθον	προκᾰταρχοίσθην	προκᾰταρχοίμεθᾰ	προκᾰτάρχοισθε	προκᾰτάρχοιντο
	imperative		προκᾰτάρχου	προκᾰταρχέσθω	προκᾰτάρχεσθον	προκᾰταρχέσθων		προκᾰτάρχεσθε	προκᾰταρχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προκᾰτάρχειν				προκᾰτάρχεσθαι
participle	m	προκᾰτάρχων				προκᾰταρχόμενος
	f	προκᾰτάρχουσᾰ				προκᾰταρχομένη
	n	προκᾰτᾶρχον				προκᾰταρχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προκᾰ́τηρχον, προκᾰτηρχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκᾰ́τηρχον	προκᾰ́τηρχες	προκᾰ́τηρχε(ν)	προκᾰτήρχετον	προκᾰτηρχέτην	προκᾰτήρχομεν	προκᾰτήρχετε	προκᾰ́τηρχον
middle/ passive	indicative	προκᾰτηρχόμην	προκᾰτήρχου	προκᾰτήρχετο	προκᾰτήρχεσθον	προκᾰτηρχέσθην	προκᾰτηρχόμεθᾰ	προκᾰτήρχεσθε	προκᾰτήρχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προκᾰτάρξω, προκᾰτάρξομαι, προκᾰταρχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκᾰτάρξω	προκᾰτάρξεις	προκᾰτάρξει	προκᾰτάρξετον	προκᾰτάρξετον	προκᾰτάρξομεν	προκᾰτάρξετε	προκᾰτάρξουσῐ(ν)
	optative	προκᾰτάρξοιμῐ	προκᾰτάρξοις	προκᾰτάρξοι	προκᾰτάρξοιτον	προκᾰταρξοίτην	προκᾰτάρξοιμεν	προκᾰτάρξοιτε	προκᾰτάρξοιεν
middle	indicative	προκᾰτάρξομαι	προκᾰτάρξῃ, προκᾰτάρξει	προκᾰτάρξεται	προκᾰτάρξεσθον	προκᾰτάρξεσθον	προκᾰταρξόμεθᾰ	προκᾰτάρξεσθε	προκᾰτάρξονται
	optative	προκᾰταρξοίμην	προκᾰτάρξοιο	προκᾰτάρξοιτο	προκᾰτάρξοισθον	προκᾰταρξοίσθην	προκᾰταρξοίμεθᾰ	προκᾰτάρξοισθε	προκᾰτάρξοιντο
passive	indicative	προκᾰταρχθήσομαι	προκᾰταρχθήσῃ	προκᾰταρχθήσεται	προκᾰταρχθήσεσθον	προκᾰταρχθήσεσθον	προκᾰταρχθησόμεθᾰ	προκᾰταρχθήσεσθε	προκᾰταρχθήσονται
	optative	προκᾰταρχθησοίμην	προκᾰταρχθήσοιο	προκᾰταρχθήσοιτο	προκᾰταρχθήσοισθον	προκᾰταρχθησοίσθην	προκᾰταρχθησοίμεθᾰ	προκᾰταρχθήσοισθε	προκᾰταρχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προκᾰτάρξειν			προκᾰτάρξεσθαι		προκᾰταρχθήσεσθαι
participle	m	προκᾰτάρξων			προκᾰταρξόμενος		προκᾰταρχθησόμενος
	f	προκᾰτάρξουσᾰ			προκᾰταρξομένη		προκᾰταρχθησομένη
	n	προκᾰτᾶρξον			προκᾰταρξόμενον		προκᾰταρχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προκᾰ́τηρξᾰ, προκᾰτηρξᾰ́μην, προκᾰτήρχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκᾰ́τηρξᾰ	προκᾰ́τηρξᾰς	προκᾰ́τηρξε(ν)	προκᾰτήρξᾰτον	προκᾰτηρξᾰ́την	προκᾰτήρξᾰμεν	προκᾰτήρξᾰτε	προκᾰ́τηρξᾰν
	subjunctive	προκᾰτάρξω	προκᾰτάρξῃς	προκᾰτάρξῃ	προκᾰτάρξητον	προκᾰτάρξητον	προκᾰτάρξωμεν	προκᾰτάρξητε	προκᾰτάρξωσῐ(ν)
	optative	προκᾰτάρξαιμῐ	προκᾰτάρξειᾰς, προκᾰτάρξαις	προκᾰτάρξειε(ν), προκᾰτάρξαι	προκᾰτάρξαιτον	προκᾰταρξαίτην	προκᾰτάρξαιμεν	προκᾰτάρξαιτε	προκᾰτάρξειᾰν, προκᾰτάρξαιεν
	imperative		προκᾰ́ταρξον	προκᾰταρξᾰ́τω	προκᾰτάρξᾰτον	προκᾰταρξᾰ́των		προκᾰτάρξᾰτε	προκᾰταρξᾰ́ντων
middle	indicative	προκᾰτηρξᾰ́μην	προκᾰτήρξω	προκᾰτήρξᾰτο	προκᾰτήρξᾰσθον	προκᾰτηρξᾰ́σθην	προκᾰτηρξᾰ́μεθᾰ	προκᾰτήρξᾰσθε	προκᾰτήρξᾰντο
	subjunctive	προκᾰτάρξωμαι	προκᾰτάρξῃ	προκᾰτάρξηται	προκᾰτάρξησθον	προκᾰτάρξησθον	προκᾰταρξώμεθᾰ	προκᾰτάρξησθε	προκᾰτάρξωνται
	optative	προκᾰταρξαίμην	προκᾰτάρξαιο	προκᾰτάρξαιτο	προκᾰτάρξαισθον	προκᾰταρξαίσθην	προκᾰταρξαίμεθᾰ	προκᾰτάρξαισθε	προκᾰτάρξαιντο
	imperative		προκᾰ́ταρξαι	προκᾰταρξᾰ́σθω	προκᾰτάρξᾰσθον	προκᾰταρξᾰ́σθων		προκᾰτάρξᾰσθε	προκᾰταρξᾰ́σθων
passive	indicative	προκᾰτήρχθην	προκᾰτήρχθης	προκᾰτήρχθη	προκᾰτήρχθητον	προκᾰτηρχθήτην	προκᾰτήρχθημεν	προκᾰτήρχθητε	προκᾰτήρχθησᾰν
	subjunctive	προκᾰταρχθῶ	προκᾰταρχθῇς	προκᾰταρχθῇ	προκᾰταρχθῆτον	προκᾰταρχθῆτον	προκᾰταρχθῶμεν	προκᾰταρχθῆτε	προκᾰταρχθῶσῐ(ν)
	optative	προκᾰταρχθείην	προκᾰταρχθείης	προκᾰταρχθείη	προκᾰταρχθεῖτον, προκᾰταρχθείητον	προκᾰταρχθείτην, προκᾰταρχθειήτην	προκᾰταρχθεῖμεν, προκᾰταρχθείημεν	προκᾰταρχθεῖτε, προκᾰταρχθείητε	προκᾰταρχθεῖεν, προκᾰταρχθείησᾰν
	imperative		προκᾰτάρχθητῐ	προκᾰταρχθήτω	προκᾰτάρχθητον	προκᾰταρχθήτων		προκᾰτάρχθητε	προκᾰταρχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προκᾰτᾶρξαι			προκᾰτάρξᾰσθαι		προκᾰταρχθῆναι
participle	m	προκᾰτάρξᾱς			προκᾰταρξᾰ́μενος		προκᾰταρχθείς
	f	προκᾰτάρξᾱσᾰ			προκᾰταρξᾰμένη		προκᾰταρχθεῖσᾰ
	n	προκᾰτᾶρξᾰν			προκᾰταρξᾰ́μενον		προκᾰταρχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προκᾰ́τηρχᾰ, προκᾰ́τηργμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκᾰ́τηρχᾰ	προκᾰ́τηρχᾰς	προκᾰ́τηρχε(ν)	προκᾰτήρχᾰτον	προκᾰτήρχᾰτον	προκᾰτήρχᾰμεν	προκᾰτήρχᾰτε	προκᾰτήρχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προκᾰτήρχω	προκᾰτήρχῃς	προκᾰτήρχῃ	προκᾰτήρχητον	προκᾰτήρχητον	προκᾰτήρχωμεν	προκᾰτήρχητε	προκᾰτήρχωσῐ(ν)
	optative	προκᾰτήρχοιμῐ, προκᾰτηρχοίην	προκᾰτήρχοις, προκᾰτηρχοίης	προκᾰτήρχοι, προκᾰτηρχοίη	προκᾰτήρχοιτον	προκᾰτηρχοίτην	προκᾰτήρχοιμεν	προκᾰτήρχοιτε	προκᾰτήρχοιεν
	imperative		προκᾰ́τηρχε	προκᾰτηρχέτω	προκᾰτήρχετον	προκᾰτηρχέτων		προκᾰτήρχετε	προκᾰτηρχόντων
middle/ passive	indicative	προκᾰ́τηργμαι	προκᾰ́τηρξαι	προκᾰ́τηρκται	προκᾰ́τηρχθον	προκᾰ́τηρχθον	προκᾰτήργμεθᾰ	προκᾰ́τηρχθε	προκᾰτήρχᾰται
	subjunctive	προκᾰτηργμένος ὦ	προκᾰτηργμένος ᾖς	προκᾰτηργμένος ᾖ	προκᾰτηργμένω ἦτον	προκᾰτηργμένω ἦτον	προκᾰτηργμένοι ὦμεν	προκᾰτηργμένοι ἦτε	προκᾰτηργμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προκᾰτηργμένος εἴην	προκᾰτηργμένος εἴης	προκᾰτηργμένος εἴη	προκᾰτηργμένω εἴητον/εἶτον	προκᾰτηργμένω εἰήτην/εἴτην	προκᾰτηργμένοι εἴημεν/εἶμεν	προκᾰτηργμένοι εἴητε/εἶτε	προκᾰτηργμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προκᾰ́τηρξο	προκᾰτήρχθω	προκᾰ́τηρχθον	προκᾰτήρχθων		προκᾰ́τηρχθε	προκᾰτήρχθων
		active				middle/passive
infinitive		προκᾰτηρχέναι				προκᾰτῆρχθαι
participle	m	προκᾰτηρχώς				προκᾰτηργμένος
	f	προκᾰτηρχυῖᾰ				προκᾰτηργμένη
	n	προκᾰτηρχός				προκᾰτηργμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προκατάρχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• προκατάρχω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “προκατάρχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press