προκαταρχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.tar.kʰó.me.nos/ → /pro.ka.tarˈxo.me.nos/ → /pro.ka.tarˈxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.tar.kʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ka.tarˈkʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ka.tarˈxo.me.nos/

Participle

προκᾰταρχόμενος • (prokatarkhómenos) m (feminine προκᾰταρχομένη, neuter προκᾰταρχόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of προκατάρχω (prokatárkhō)

Declension

First and second declension of προκᾰταρχόμενος; προκᾰταρχομένη; προκᾰταρχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προκᾰταρχόμενος prokatarkhómenos	προκᾰταρχομένη prokatarkhoménē	προκᾰταρχόμενον prokatarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokatarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō		προκᾰταρχόμενοι prokatarkhómenoi	προκᾰταρχόμεναι prokatarkhómenai	προκᾰταρχόμενᾰ prokatarkhómena
Genitive		προκᾰταρχομένου prokatarkhoménou	προκᾰταρχομένης prokatarkhoménēs	προκᾰταρχομένου prokatarkhoménou		προκᾰταρχομένοιν prokatarkhoménoin	προκᾰταρχομέναιν prokatarkhoménain	προκᾰταρχομένοιν prokatarkhoménoin		προκᾰταρχομένων prokatarkhoménōn	προκᾰταρχομένων prokatarkhoménōn	προκᾰταρχομένων prokatarkhoménōn
Dative		προκᾰταρχομένῳ prokatarkhoménōi	προκᾰταρχομένῃ prokatarkhoménēi	προκᾰταρχομένῳ prokatarkhoménōi		προκᾰταρχομένοιν prokatarkhoménoin	προκᾰταρχομέναιν prokatarkhoménain	προκᾰταρχομένοιν prokatarkhoménoin		προκᾰταρχομένοις prokatarkhoménois	προκᾰταρχομέναις prokatarkhoménais	προκᾰταρχομένοις prokatarkhoménois
Accusative		προκᾰταρχόμενον prokatarkhómenon	προκᾰταρχομένην prokatarkhoménēn	προκᾰταρχόμενον prokatarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokatarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō		προκᾰταρχομένους prokatarkhoménous	προκᾰταρχομένᾱς prokatarkhoménās	προκᾰταρχόμενᾰ prokatarkhómena
Vocative		προκᾰταρχόμενε prokatarkhómene	προκᾰταρχομένη prokatarkhoménē	προκᾰταρχόμενον prokatarkhómenon		προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō	προκᾰταρχομένᾱ prokatarkhoménā	προκᾰταρχομένω prokatarkhoménō		προκᾰταρχόμενοι prokatarkhómenoi	προκᾰταρχόμεναι prokatarkhómenai	προκᾰταρχόμενᾰ prokatarkhómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προκᾰταρχομένως prokatarkhoménōs				προκᾰταρχομενώτερος prokatarkhomenṓteros				προκᾰταρχομενώτᾰτος prokatarkhomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.