προσείλκυσα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.sěːl.ky.sa/ → /proˈsil.cy.sa/ → /proˈsil.ci.sa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sěːl.ky.sa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsil.ky.sa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈsil.cy.sa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsil.cy.sa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsil.ci.sa/

Verb

προσείλκῠσᾰ • (proseílkusa)

1. first-person singular indicative aorist active of προσέλκω (prosélkō)

Greek

Alternative forms

• προσέλκυσα (prosélkysa) (less formal)

Pronunciation

• IPA^(key): /proˈsil.ci.sa/
• Hyphenation: προ‧σείλ‧κυ‧σα
• Old Hyphenation: προσ‧είλ‧κυ‧σα

Verb

προσείλκυσα • (proseílkysa)

1. 1st person singular simple past form of προσελκύω (proselkýo).