πόντοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pón.toi̯.o/ → /ˈpon.ty.o/ → /ˈpon.di.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pón.toi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpon.ty.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpon.di.o/

Noun

πόντοιο • (póntoio)

1. (Epic) genitive singular of πόντος (póntos)