σημέα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛː.mé.aː/ → /siˈme.a/ → /siˈme.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.mé.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝ˈme.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /siˈme.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siˈme.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈme.a/

Noun

σημέᾱ • (sēméā) f (genitive σημέᾱς); first declension

1. Alternative form of σημείᾱ (sēmeíā)

Declension

First declension of ἡ σημέᾱ; τῆς σημέᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σημέᾱ hē sēméā	τὼ σημέᾱ tṑ sēméā	αἱ σημέαι hai sēméai
Genitive	τῆς σημέᾱς tês sēméās	τοῖν σημέαιν toîn sēméain	τῶν σημεῶν tôn sēmeôn
Dative	τῇ σημέᾳ têi sēméāi	τοῖν σημέαιν toîn sēméain	ταῖς σημέαις taîs sēméais
Accusative	τὴν σημέᾱν tḕn sēméān	τὼ σημέᾱ tṑ sēméā	τᾱ̀ς σημέᾱς tā̀s sēméās
Vocative	σημέᾱ sēméā	σημέᾱ sēméā	σημέαι sēméai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.