σιωπηρός

Greek

Adjective

σιωπηρός • (siopirós) m (feminine σιωπηρή, neuter σιωπηρό)

1. tacit, silent, unsaid

Declension

Declension of σιωπηρός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σιωπηρός •	σιωπηρή •	σιωπηρό •	σιωπηροί •	σιωπηρές •	σιωπηρά •
genitive	σιωπηρού •	σιωπηρής •	σιωπηρού •	σιωπηρών •	σιωπηρών •	σιωπηρών •
accusative	σιωπηρό •	σιωπηρή •	σιωπηρό •	σιωπηρούς •	σιωπηρές •	σιωπηρά •
vocative	σιωπηρέ •	σιωπηρή •	σιωπηρό •	σιωπηροί •	σιωπηρές •	σιωπηρά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σιωπηρός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σιωπηρός, etc.)

Related terms

• σιωπηρά (siopirá, “silently, tacitly”)
• σιωπηρώς (siopirós, “silently, tacitly”)