σκάλα

Ancient Greek

Etymology

From Latin scāla.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈska.la/ → /ˈska.la/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈska.la/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈska.la/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈska.la/

Noun

σκάλα • (skála) f (genitive σκάλας); first declension (Koine, Byzantine)

1. ladder
2. stairs
3. gangway

Declension

First declension of ἡ σκάλᾱ; τῆς σκάλᾱς (Koine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	ἡ σκάλᾱ hē skálā	αἱ σκάλαι hai skálai
Genitive	τῆς σκάλᾱς tês skálās	τῶν σκαλῶν tôn skalôn
Dative	τῇ σκάλᾳ têi skálāi	ταῖς σκάλαις taîs skálais
Accusative	τὴν σκάλᾱν tḕn skálān	τᾱ̀ς σκάλᾱς tā̀s skálās
Vocative	σκάλᾱ skálā	σκάλαι skálai

Descendants

• Greek: σκάλα (skála)
• → Macedonian: скала (skala)
• → Classical Syriac: ܣܩܠܐ (sqālā)

Further reading

• “σκάλα”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “σκάλα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “σκᾶλα”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 900

Greek

Etymology

From Byzantine Greek σκάλα (skála), from Latin scāla.

Noun

σκάλα • (skála) f (plural σκάλες)

1. ladder, rung
2. (architecture) staircase, stairs, stairway
3. escalator
4. gangway
5. pier

Declension

Declension of σκάλα

	singular	plural
nominative	σκάλα •	σκάλες •
genitive	σκάλας •	σκαλών •
accusative	σκάλα •	σκάλες •
vocative	σκάλα •	σκάλες •

Synonyms

• (staircase): κλιμακοστάσιο n (klimakostásio)
• (ladder): κλίμακα n (klímaka, “scale, stairs, ladder”)
• (rung): σκαλί n (skalí)