σκυλεύω

Ancient Greek

Etymology

From σκῦλα (skûla, “war booty”), the latter according to Beekes, from σκύλλω (skúllō, “to flay”), from Proto-Indo-European *(s)kelH- (“to cut”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skyːl.lěu̯.ɔː/ → /scylˈle.βo/ → /sciˈle.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skyːl.lěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skylˈle.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /scylˈle.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scylˈle.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sciˈle.vo/

Verb

σκῡλλεύω • (skūlleúō)

1. to strip a slain enemy of his arms, despoil
2. (acc+gen) strip the arms off an enemy

Inflection

   Present: σκῡλεύω, σκῡλεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκῡλεύω	σκῡλεύεις	σκῡλεύει	σκῡλεύετον	σκῡλεύετον	σκῡλεύομεν	σκῡλεύετε	σκῡλεύουσῐ(ν)
	subjunctive	σκῡλεύω	σκῡλεύῃς	σκῡλεύῃ	σκῡλεύητον	σκῡλεύητον	σκῡλεύωμεν	σκῡλεύητε	σκῡλεύωσῐ(ν)
	optative	σκῡλεύοιμῐ	σκῡλεύοις	σκῡλεύοι	σκῡλεύοιτον	σκῡλευοίτην	σκῡλεύοιμεν	σκῡλεύοιτε	σκῡλεύοιεν
	imperative		σκῡ́λευε	σκῡλευέτω	σκῡλεύετον	σκῡλευέτων		σκῡλεύετε	σκῡλευόντων
middle/ passive	indicative	σκῡλεύομαι	σκῡλεύῃ, σκῡλεύει	σκῡλεύεται	σκῡλεύεσθον	σκῡλεύεσθον	σκῡλευόμεθᾰ	σκῡλεύεσθε	σκῡλεύονται
	subjunctive	σκῡλεύωμαι	σκῡλεύῃ	σκῡλεύηται	σκῡλεύησθον	σκῡλεύησθον	σκῡλευώμεθᾰ	σκῡλεύησθε	σκῡλεύωνται
	optative	σκῡλευοίμην	σκῡλεύοιο	σκῡλεύοιτο	σκῡλεύοισθον	σκῡλευοίσθην	σκῡλευοίμεθᾰ	σκῡλεύοισθε	σκῡλεύοιντο
	imperative		σκῡλεύου	σκῡλευέσθω	σκῡλεύεσθον	σκῡλευέσθων		σκῡλεύεσθε	σκῡλευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκῡλεύειν				σκῡλεύεσθαι
participle	m	σκῡλεύων				σκῡλευόμενος
	f	σκῡλεύουσᾰ				σκῡλευομένη
	n	σκῡλεῦον				σκῡλευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκῡ́λλευον, ἐσκῡλλευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκῡ́λλευον	ἐσκῡ́λλευες	ἐσκῡ́λλευε(ν)	ἐσκῡλλεύετον	ἐσκῡλλευέτην	ἐσκῡλλεύομεν	ἐσκῡλλεύετε	ἐσκῡ́λλευον
middle/ passive	indicative	ἐσκῡλλευόμην	ἐσκῡλλεύου	ἐσκῡλλεύετο	ἐσκῡλλεύεσθον	ἐσκῡλλευέσθην	ἐσκῡλλευόμεθᾰ	ἐσκῡλλεύεσθε	ἐσκῡλλεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκῡλλεύσω, σκῡλλεύσομαι, σκῡλλευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκῡλλεύσω	σκῡλλεύσεις	σκῡλλεύσει	σκῡλλεύσετον	σκῡλλεύσετον	σκῡλλεύσομεν	σκῡλλεύσετε	σκῡλλεύσουσῐ(ν)
	optative	σκῡλλεύσοιμῐ	σκῡλλεύσοις	σκῡλλεύσοι	σκῡλλεύσοιτον	σκῡλλευσοίτην	σκῡλλεύσοιμεν	σκῡλλεύσοιτε	σκῡλλεύσοιεν
middle	indicative	σκῡλλεύσομαι	σκῡλλεύσῃ, σκῡλλεύσει	σκῡλλεύσεται	σκῡλλεύσεσθον	σκῡλλεύσεσθον	σκῡλλευσόμεθᾰ	σκῡλλεύσεσθε	σκῡλλεύσονται
	optative	σκῡλλευσοίμην	σκῡλλεύσοιο	σκῡλλεύσοιτο	σκῡλλεύσοισθον	σκῡλλευσοίσθην	σκῡλλευσοίμεθᾰ	σκῡλλεύσοισθε	σκῡλλεύσοιντο
passive	indicative	σκῡλλευθήσομαι	σκῡλλευθήσῃ	σκῡλλευθήσεται	σκῡλλευθήσεσθον	σκῡλλευθήσεσθον	σκῡλλευθησόμεθᾰ	σκῡλλευθήσεσθε	σκῡλλευθήσονται
	optative	σκῡλλευθησοίμην	σκῡλλευθήσοιο	σκῡλλευθήσοιτο	σκῡλλευθήσοισθον	σκῡλλευθησοίσθην	σκῡλλευθησοίμεθᾰ	σκῡλλευθήσοισθε	σκῡλλευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκῡλλεύσειν			σκῡλλεύσεσθαι		σκῡλλευθήσεσθαι
participle	m	σκῡλλεύσων			σκῡλλευσόμενος		σκῡλλευθησόμενος
	f	σκῡλλεύσουσᾰ			σκῡλλευσομένη		σκῡλλευθησομένη
	n	σκῡλλεῦσον			σκῡλλευσόμενον		σκῡλλευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκῡ́λλευσᾰ, ἐσκῡλλευσᾰ́μην, ἐσκῡλλεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκῡ́λλευσᾰ	ἐσκῡ́λλευσᾰς	ἐσκῡ́λλευσε(ν)	ἐσκῡλλεύσᾰτον	ἐσκῡλλευσᾰ́την	ἐσκῡλλεύσᾰμεν	ἐσκῡλλεύσᾰτε	ἐσκῡ́λλευσᾰν
	subjunctive	σκῡλλεύσω	σκῡλλεύσῃς	σκῡλλεύσῃ	σκῡλλεύσητον	σκῡλλεύσητον	σκῡλλεύσωμεν	σκῡλλεύσητε	σκῡλλεύσωσῐ(ν)
	optative	σκῡλλεύσαιμῐ	σκῡλλεύσειᾰς, σκῡλλεύσαις	σκῡλλεύσειε(ν), σκῡλλεύσαι	σκῡλλεύσαιτον	σκῡλλευσαίτην	σκῡλλεύσαιμεν	σκῡλλεύσαιτε	σκῡλλεύσειᾰν, σκῡλλεύσαιεν
	imperative		σκῡ́λλευσον	σκῡλλευσᾰ́τω	σκῡλλεύσᾰτον	σκῡλλευσᾰ́των		σκῡλλεύσᾰτε	σκῡλλευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκῡλλευσᾰ́μην	ἐσκῡλλεύσω	ἐσκῡλλεύσᾰτο	ἐσκῡλλεύσᾰσθον	ἐσκῡλλευσᾰ́σθην	ἐσκῡλλευσᾰ́μεθᾰ	ἐσκῡλλεύσᾰσθε	ἐσκῡλλεύσᾰντο
	subjunctive	σκῡλλεύσωμαι	σκῡλλεύσῃ	σκῡλλεύσηται	σκῡλλεύσησθον	σκῡλλεύσησθον	σκῡλλευσώμεθᾰ	σκῡλλεύσησθε	σκῡλλεύσωνται
	optative	σκῡλλευσαίμην	σκῡλλεύσαιο	σκῡλλεύσαιτο	σκῡλλεύσαισθον	σκῡλλευσαίσθην	σκῡλλευσαίμεθᾰ	σκῡλλεύσαισθε	σκῡλλεύσαιντο
	imperative		σκῡ́λλευσαι	σκῡλλευσᾰ́σθω	σκῡλλεύσᾰσθον	σκῡλλευσᾰ́σθων		σκῡλλεύσᾰσθε	σκῡλλευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκῡλλεύθην	ἐσκῡλλεύθης	ἐσκῡλλεύθη	ἐσκῡλλεύθητον	ἐσκῡλλευθήτην	ἐσκῡλλεύθημεν	ἐσκῡλλεύθητε	ἐσκῡλλεύθησᾰν
	subjunctive	σκῡλλευθῶ	σκῡλλευθῇς	σκῡλλευθῇ	σκῡλλευθῆτον	σκῡλλευθῆτον	σκῡλλευθῶμεν	σκῡλλευθῆτε	σκῡλλευθῶσῐ(ν)
	optative	σκῡλλευθείην	σκῡλλευθείης	σκῡλλευθείη	σκῡλλευθεῖτον, σκῡλλευθείητον	σκῡλλευθείτην, σκῡλλευθειήτην	σκῡλλευθεῖμεν, σκῡλλευθείημεν	σκῡλλευθεῖτε, σκῡλλευθείητε	σκῡλλευθεῖεν, σκῡλλευθείησᾰν
	imperative		σκῡλλεύθητῐ	σκῡλλευθήτω	σκῡλλεύθητον	σκῡλλευθήτων		σκῡλλεύθητε	σκῡλλευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκῡλλεῦσαι			σκῡλλεύσᾰσθαι		σκῡλλευθῆναι
participle	m	σκῡλλεύσᾱς			σκῡλλευσᾰ́μενος		σκῡλλευθείς
	f	σκῡλλεύσᾱσᾰ			σκῡλλευσᾰμένη		σκῡλλευθεῖσᾰ
	n	σκῡλλεῦσᾰν			σκῡλλευσᾰ́μενον		σκῡλλευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σκῡ́λλευκᾰ, ἐσκῡ́λλευγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκῡ́λλευκᾰ	σκῡ́λλευκᾰς	σκῡ́λλευκε(ν)	σκῡλλεύκᾰτον	σκῡλλεύκᾰτον	σκῡλλεύκᾰμεν	σκῡλλεύκᾰτε	σκῡλλεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σκῡλλεύκω	σκῡλλεύκῃς	σκῡλλεύκῃ	σκῡλλεύκητον	σκῡλλεύκητον	σκῡλλεύκωμεν	σκῡλλεύκητε	σκῡλλεύκωσῐ(ν)
	optative	σκῡλλεύκοιμῐ, σκῡλλευκοίην	σκῡλλεύκοις, σκῡλλευκοίης	σκῡλλεύκοι, σκῡλλευκοίη	σκῡλλεύκοιτον	σκῡλλευκοίτην	σκῡλλεύκοιμεν	σκῡλλεύκοιτε	σκῡλλεύκοιεν
	imperative		σκῡ́λλευκε	σκῡλλευκέτω	σκῡλλεύκετον	σκῡλλευκέτων		σκῡλλεύκετε	σκῡλλευκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσκῡ́λλευγμαι	ἐσκῡ́λλευξαι	ἐσκῡ́λλευκται	ἐσκῡ́λλευχθον	ἐσκῡ́λλευχθον	ἐσκῡλλεύγμεθᾰ	ἐσκῡ́λλευχθε	ἐσκῡλλεύκᾰται
	subjunctive	ἐσκῡλλευγμένος ὦ	ἐσκῡλλευγμένος ᾖς	ἐσκῡλλευγμένος ᾖ	ἐσκῡλλευγμένω ἦτον	ἐσκῡλλευγμένω ἦτον	ἐσκῡλλευγμένοι ὦμεν	ἐσκῡλλευγμένοι ἦτε	ἐσκῡλλευγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκῡλλευγμένος εἴην	ἐσκῡλλευγμένος εἴης	ἐσκῡλλευγμένος εἴη	ἐσκῡλλευγμένω εἴητον/εἶτον	ἐσκῡλλευγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκῡλλευγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκῡλλευγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκῡλλευγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσκῡ́λλευξο	ἐσκῡλλεύχθω	ἐσκῡ́λλευχθον	ἐσκῡλλεύχθων		ἐσκῡ́λλευχθε	ἐσκῡλλεύχθων
		active				middle/passive
infinitive		σκῡλλευκέναι				ἐσκῡλλεῦχθαι
participle	m	σκῡλλευκώς				ἐσκῡλλευγμένος
	f	σκῡλλευκυῖᾰ				ἐσκῡλλευγμένη
	n	σκῡλλευκός				ἐσκῡλλευγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐσκῡλλεύειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκῡλλεύειν, ἐσκῡλλεύη	ἐσκῡλλεύεις, ἐσκῡλλεύης	ἐσκῡλλεύει(ν)	ἐσκῡλλεύετον	ἐσκῡλλευέτην	ἐσκῡλλεύεμεν	ἐσκῡλλεύετε	ἐσκῡλλεύεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποσκυλεύω (aposkuleúō)

 

Related terms

• νεοσκύλευτος (neoskúleutos)
• σκύλευμα n (skúleuma)
• σκύλευσις f (skúleusis)
• σκυλευτής m (skuleutḗs)
• σκυλευτικός (skuleutikós)

References

• “σκυλεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκυλεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1361