σπείρων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spěː.rɔːn/ → /ˈspi.ron/ → /ˈspi.ron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spěː.rɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspi.ron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspi.ron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspi.ron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspi.ron/

Participle

σπείρων • (speírōn) m (feminine σπείρουσᾰ, neuter σπεῖρον); first/third declension

1. present active participle of σπείρω (speírō)

Declension

First and third declension of σπείρων; σπείρουσᾰ; σπεῖρον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπείρων speírōn	σπείρουσᾰ speírousa	σπεῖρον speîron		σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte		σπείροντες speírontes	σπείρουσαι speírousai	σπείροντᾰ speíronta
Genitive		σπείροντος speírontos	σπειρούσης speiroúsēs	σπείροντος speírontos		σπειρόντοιν speiróntoin	σπειρούσαιν speiroúsain	σπειρόντοιν speiróntoin		σπειρόντων speiróntōn	σπειρουσῶν speirousôn	σπειρόντων speiróntōn
Dative		σπείροντῐ speíronti	σπειρούσῃ speiroúsēi	σπείροντῐ speíronti		σπειρόντοιν speiróntoin	σπειρούσαιν speiroúsain	σπειρόντοιν speiróntoin		σπείρουσῐ / σπείρουσῐν speírousi(n)	σπειρούσαις speiroúsais	σπείρουσῐ / σπείρουσῐν speírousi(n)
Accusative		σπείροντᾰ speíronta	σπείρουσᾰν speírousan	σπεῖρον speîron		σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte		σπείροντᾰς speírontas	σπειρούσᾱς speiroúsās	σπείροντᾰ speíronta
Vocative		σπείρων speírōn	σπείρουσᾰ speírousa	σπεῖρον speîron		σπείροντε speíronte	σπειρούσᾱ speiroúsā	σπείροντε speíronte		σπείροντες speírontes	σπείρουσαι speírousai	σπείροντᾰ speíronta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σπειρόντως speiróntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σπείρων • (speírōn)

1. genitive plural of σπεῖρον (speîron)