στομωμένος

Greek

Etymology

Passive participle of στομώνω (stomóno), from Ancient Greek στομόω (stomóō, “to muzzle, to gag”), from στόμα (stóma, “the mouth”).

Adjective

στομωμένος • (stomoménos) m (feminine στομωμένη, neuter στομωμένο)

1. dull, not sharp

Declension

Declension of στομωμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	στομωμένος •	στομωμένη •	στομωμένο •	στομωμένοι •	στομωμένες •	στομωμένα •
genitive	στομωμένου •	στομωμένης •	στομωμένου •	στομωμένων •	στομωμένων •	στομωμένων •
accusative	στομωμένο •	στομωμένη •	στομωμένο •	στομωμένους •	στομωμένες •	στομωμένα •
vocative	στομωμένε •	στομωμένη •	στομωμένο •	στομωμένοι •	στομωμένες •	στομωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο στομωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο στομωμένος, etc.)