συγκείμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kěː.me.non/ → /syɲˈɟi.me.non/ → /siɲˈɟi.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kěː.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈki.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.me.non/

Participle

συγκείμενον • (sunkeímenon)

1. inflection of συγκείμενος (sunkeímenos):
   1. neuter nominative/accusative/vocative singular
   2. masculine accusative singular