συγκείμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kěː.me.nos/ → /syɲˈɟi.me.nos/ → /siɲˈɟi.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kěː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈki.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.me.nos/

Participle

συγκείμενος • (sunkeímenos) m (feminine συγκειμένη, neuter συγκείμενον); first/second declension

1. present middle participle of σύγκειμαι (súnkeimai)

Declension

First and second declension of συγκείμενος; συγκειμένη; συγκείμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		συγκείμενος sunkeímenos	συγκειμένη sunkeiménē	συγκείμενον sunkeímenon		συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō		συγκείμενοι sunkeímenoi	συγκείμεναι sunkeímenai	συγκείμενᾰ sunkeímena
Genitive		συγκειμένου sunkeiménou	συγκειμένης sunkeiménēs	συγκειμένου sunkeiménou		συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμέναιν sunkeiménain	συγκειμένοιν sunkeiménoin		συγκειμένων sunkeiménōn	συγκειμένων sunkeiménōn	συγκειμένων sunkeiménōn
Dative		συγκειμένῳ sunkeiménōi	συγκειμένῃ sunkeiménēi	συγκειμένῳ sunkeiménōi		συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμέναιν sunkeiménain	συγκειμένοιν sunkeiménoin		συγκειμένοις sunkeiménois	συγκειμέναις sunkeiménais	συγκειμένοις sunkeiménois
Accusative		συγκείμενον sunkeímenon	συγκειμένην sunkeiménēn	συγκείμενον sunkeímenon		συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō		συγκειμένους sunkeiménous	συγκειμένᾱς sunkeiménās	συγκείμενᾰ sunkeímena
Vocative		συγκείμενε sunkeímene	συγκειμένη sunkeiménē	συγκείμενον sunkeímenon		συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō		συγκείμενοι sunkeímenoi	συγκείμεναι sunkeímenai	συγκείμενᾰ sunkeímena
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.