συγκειμέναιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nai̯n/ → /syɲ.ɟiˈme.nɛn/ → /siɲ.ɟiˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nen/

Participle

συγκειμέναιν • (sunkeiménain)

1. feminine genitive/dative dual of συγκείμενος (sunkeímenos)