συγκειμένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɛːn/ → /syɲ.ɟiˈme.nin/ → /siɲ.ɟiˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nin/

Participle

συγκειμένην • (sunkeiménēn)

1. feminine accusative singular of συγκείμενος (sunkeímenos)