συγκειμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nuː/ → /syɲ.ɟiˈme.nu/ → /siɲ.ɟiˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nu/

Participle

συγκειμένου • (sunkeiménou)

1. masculine/neuter genitive singular of συγκείμενος (sunkeímenos)