συγκειμένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nuːs/ → /syɲ.ɟiˈme.nus/ → /siɲ.ɟiˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.nus/

Participle

συγκειμένους • (sunkeiménous)

1. masculine accusative plural of συγκείμενος (sunkeímenos)