συγκειμένῳ

See also: συγκειμένω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔːi̯/ → /syɲ.ɟiˈme.no/ → /siɲ.ɟiˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.no/

Participle

συγκειμένῳ • (sunkeiménōi)

1. masculine/neuter dative singular of συγκείμενος (sunkeímenos)