συγκλητικῷ

See also: συγκλητικό, συγκλητικού, συγκλητικοῦ, and συγκλητικώ

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκῷ (xunklētikôi)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kɔ̂ːi̯/ → /syŋ.ɡli.tiˈko/ → /siŋ.ɡli.tiˈko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kɔ̂ːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈko/

Adjective

σῠγκλητῐκῷ • (sunklētikôi)

1. masculine/neuter dative singular of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκῷ • (sunklētikôi) m

1. dative singular of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)