συγκρουομέναιν

See also: συγκρουομέναις and συγκρουομένας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nai̯n/ → /syŋ.ɡru.oˈme.nɛn/ → /siŋ.ɡru.oˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.nen/

Participle

σῠγκρουομέναιν • (sunkrouoménain)

1. genitive/dative dual feminine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)