συγκρουομένων

See also: συγκρουόμενων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɔːn/ → /syŋ.ɡru.oˈme.non/ → /siŋ.ɡru.oˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.non/

Participle

σῠγκρουομένων • (sunkrouoménōn)

1. genitive plural masculine/feminine/neuter of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)