συγχωρέοιτον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.oi̯.ton/ → /syŋ.xoˈre.y.ton/ → /siŋ.xoˈre.i.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.oi̯.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰoˈre.y.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.y.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.y.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xoˈre.i.ton/

Verb

συγχωρέοιτον • (sunkhōréoiton)

1. second-person dual present active optative of συγχωρέω (sunkhōréō)