συγχωρέουσα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.uː.sa/ → /syŋ.xoˈre.u.sa/ → /siŋ.xoˈre.u.sa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.ré.uː.sa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰoˈre.u.sa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.u.sa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xoˈre.u.sa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xoˈre.u.sa/

Participle

συγχωρέουσα • (sunkhōréousa)

1. feminine nominative/vocative singular of συγχωρέων (sunkhōréōn)

Inflection

First declension of ἡ συγχωρέουσᾰ; τῆς συγχωρεούσης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ συγχωρέουσᾰ hē sunkhōréousa	τὼ συγχωρεούσᾱ tṑ sunkhōreoúsā	αἱ συγχωρέουσαι hai sunkhōréousai
Genitive	τῆς συγχωρεούσης tês sunkhōreoúsēs	τοῖν συγχωρεούσαιν toîn sunkhōreoúsain	τῶν συγχωρεουσῶν tôn sunkhōreousôn
Dative	τῇ συγχωρεούσῃ têi sunkhōreoúsēi	τοῖν συγχωρεούσαιν toîn sunkhōreoúsain	ταῖς συγχωρεούσαις taîs sunkhōreoúsais
Accusative	τὴν συγχωρέουσᾰν tḕn sunkhōréousan	τὼ συγχωρεούσᾱ tṑ sunkhōreoúsā	τᾱ̀ς συγχωρεούσᾱς tā̀s sunkhōreoúsās
Vocative	συγχωρέουσᾰ sunkhōréousa	συγχωρεούσᾱ sunkhōreoúsā	συγχωρέουσαι sunkhōréousai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.