συγχωρηθῆτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰɛ̂ː.te/ → /syŋ.xo.riˈθi.te/ → /siŋ.xo.riˈθi.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰɛ̂ː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰo.re̝ˈtʰe̝.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθi.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθi.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xo.riˈθi.te/

Verb

συγχωρηθῆτε • (sunkhōrēthête)

1. second-person plural aorist passive subjunctive of συγχωρέω (sunkhōréō)