συμβίωσις

Ancient Greek

Etymology

From συμβιόω (sumbióō, “to live together”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.bí.ɔː.sis/ → /symˈbi.o.sis/ → /simˈbi.o.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.bí.ɔː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /symˈbi.o.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /symˈbi.o.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /symˈbi.o.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /simˈbi.o.sis/

Noun

σῠμβῐ́ωσῐς • (sumbíōsis) f (genitive σῠμβῐώσεως); third declension

1. a living together, companionship

Inflection

Third declension of ἡ σῠμβῐ́ωσῐς; τῆς σῠμβῐώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σῠμβῐ́ωσῐς hē sumbíōsis	τὼ σῠμβῐώσει tṑ sumbiṓsei	αἱ σῠμβῐώσεις hai sumbiṓseis
Genitive	τῆς σῠμβῐώσεως tês sumbiṓseōs	τοῖν σῠμβῐωσέοιν toîn sumbiōséoin	τῶν σῠμβῐώσεων tôn sumbiṓseōn
Dative	τῇ σῠμβῐώσει têi sumbiṓsei	τοῖν σῠμβῐωσέοιν toîn sumbiōséoin	ταῖς σῠμβῐώσεσῐ / σῠμβῐώσεσῐν taîs sumbiṓsesi(n)
Accusative	τὴν σῠμβῐ́ωσῐν tḕn sumbíōsin	τὼ σῠμβῐώσει tṑ sumbiṓsei	τᾱ̀ς σῠμβῐώσεις tā̀s sumbiṓseis
Vocative	σῠμβῐ́ωσῐ sumbíōsi	σῠμβῐώσει sumbiṓsei	σῠμβῐώσεις sumbiṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: symbiosis
• → French: symbiose
• Greek: συμβίωση (symvíosi)

Further reading

• “συμβίωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συμβίωσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette