συναλίζω

Ancient Greek

Etymology

συν- (sun-) +‎ ᾱ̔λίζω (hālízō, “gather together, assemble”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.naː.líz.dɔː/ → /sy.naˈli.zo/ → /si.naˈli.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.naː.líz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.naˈli.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.naˈli.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.naˈli.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.naˈli.zo/

Verb

συνᾱλίζω • (sunālízō)

1. to bring together, collect, assemble

Conjugation

   Present: συνᾱλίζω, συνᾱλίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνᾱλίζω	συνᾱλίζεις	συνᾱλίζει	συνᾱλίζετον	συνᾱλίζετον	συνᾱλίζομεν	συνᾱλίζετε	συνᾱλίζουσῐ(ν)
	subjunctive	συνᾱλίζω	συνᾱλίζῃς	συνᾱλίζῃ	συνᾱλίζητον	συνᾱλίζητον	συνᾱλίζωμεν	συνᾱλίζητε	συνᾱλίζωσῐ(ν)
	optative	συνᾱλίζοιμῐ	συνᾱλίζοις	συνᾱλίζοι	συνᾱλίζοιτον	συνᾱλιζοίτην	συνᾱλίζοιμεν	συνᾱλίζοιτε	συνᾱλίζοιεν
	imperative		συνᾱ́λιζε	συνᾱλιζέτω	συνᾱλίζετον	συνᾱλιζέτων		συνᾱλίζετε	συνᾱλιζόντων
middle/ passive	indicative	συνᾱλίζομαι	συνᾱλίζῃ, συνᾱλίζει	συνᾱλίζεται	συνᾱλίζεσθον	συνᾱλίζεσθον	συνᾱλιζόμεθᾰ	συνᾱλίζεσθε	συνᾱλίζονται
	subjunctive	συνᾱλίζωμαι	συνᾱλίζῃ	συνᾱλίζηται	συνᾱλίζησθον	συνᾱλίζησθον	συνᾱλιζώμεθᾰ	συνᾱλίζησθε	συνᾱλίζωνται
	optative	συνᾱλιζοίμην	συνᾱλίζοιο	συνᾱλίζοιτο	συνᾱλίζοισθον	συνᾱλιζοίσθην	συνᾱλιζοίμεθᾰ	συνᾱλίζοισθε	συνᾱλίζοιντο
	imperative		συνᾱλίζου	συνᾱλιζέσθω	συνᾱλίζεσθον	συνᾱλιζέσθων		συνᾱλίζεσθε	συνᾱλιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συνᾱλίζειν				συνᾱλίζεσθαι
participle	m	συνᾱλίζων				συνᾱλιζόμενος
	f	συνᾱλίζουσᾰ				συνᾱλιζομένη
	n	συνᾱλῖζον				συνᾱλιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συνήλιζον, συνηλιζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνήλιζον	συνήλιζες	συνήλιζε(ν)	συνηλίζετον	συνηλιζέτην	συνηλίζομεν	συνηλίζετε	συνήλιζον
middle/ passive	indicative	συνηλιζόμην	συνηλίζου	συνηλίζετο	συνηλίζεσθον	συνηλιζέσθην	συνηλιζόμεθᾰ	συνηλίζεσθε	συνηλίζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συνᾱλιέω, συνᾱλιέομαι, συνᾱλισθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνᾱλιέω	συνᾱλιέεις	συνᾱλιέει	συνᾱλιέετον	συνᾱλιέετον	συνᾱλιέομεν	συνᾱλιέετε	συνᾱλιέουσῐ(ν)
	optative	συνᾱλιέοιμῐ	συνᾱλιέοις	συνᾱλιέοι	συνᾱλιέοιτον	συνᾱλιεοίτην	συνᾱλιέοιμεν	συνᾱλιέοιτε	συνᾱλιέοιεν
middle	indicative	συνᾱλιέομαι	συνᾱλιέῃ, συνᾱλιέει	συνᾱλιέεται	συνᾱλιέεσθον	συνᾱλιέεσθον	συνᾱλιεόμεθᾰ	συνᾱλιέεσθε	συνᾱλιέονται
	optative	συνᾱλιεοίμην	συνᾱλιέοιο	συνᾱλιέοιτο	συνᾱλιέοισθον	συνᾱλιεοίσθην	συνᾱλιεοίμεθᾰ	συνᾱλιέοισθε	συνᾱλιέοιντο
passive	indicative	συνᾱλισθήσομαι	συνᾱλισθήσῃ	συνᾱλισθήσεται	συνᾱλισθήσεσθον	συνᾱλισθήσεσθον	συνᾱλισθησόμεθᾰ	συνᾱλισθήσεσθε	συνᾱλισθήσονται
	optative	συνᾱλισθησοίμην	συνᾱλισθήσοιο	συνᾱλισθήσοιτο	συνᾱλισθήσοισθον	συνᾱλισθησοίσθην	συνᾱλισθησοίμεθᾰ	συνᾱλισθήσοισθε	συνᾱλισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		συνᾱλιέειν			συνᾱλιέεσθαι		συνᾱλισθήσεσθαι
participle	m	συνᾱλιέων			συνᾱλιεόμενος		συνᾱλισθησόμενος
	f	συνᾱλιέουσᾰ			συνᾱλιεομένη		συνᾱλισθησομένη
	n	συνᾱλιέον			συνᾱλιεόμενον		συνᾱλισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συνᾱλιῶ, συνᾱλιοῦμαι, συνᾱλισθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνᾱλιῶ	συνᾱλιεῖς	συνᾱλιεῖ	συνᾱλιεῖτον	συνᾱλιεῖτον	συνᾱλιοῦμεν	συνᾱλιεῖτε	συνᾱλιοῦσῐ(ν)
	optative	συνᾱλιοίην, συνᾱλιοῖμῐ	συνᾱλιοίης, συνᾱλιοῖς	συνᾱλιοίη, συνᾱλιοῖ	συνᾱλιοῖτον, συνᾱλιοίητον	συνᾱλιοίτην, συνᾱλιοιήτην	συνᾱλιοῖμεν, συνᾱλιοίημεν	συνᾱλιοῖτε, συνᾱλιοίητε	συνᾱλιοῖεν, συνᾱλιοίησᾰν
middle	indicative	συνᾱλιοῦμαι	συνᾱλιῇ	συνᾱλιεῖται	συνᾱλιεῖσθον	συνᾱλιεῖσθον	συνᾱλιούμεθᾰ	συνᾱλιεῖσθε	συνᾱλιοῦνται
	optative	συνᾱλιοίμην	συνᾱλιοῖο	συνᾱλιοῖτο	συνᾱλιοῖσθον	συνᾱλιοίσθην	συνᾱλιοίμεθᾰ	συνᾱλιοῖσθε	συνᾱλιοῖντο
passive	indicative	συνᾱλισθήσομαι	συνᾱλισθήσῃ	συνᾱλισθήσεται	συνᾱλισθήσεσθον	συνᾱλισθήσεσθον	συνᾱλισθησόμεθᾰ	συνᾱλισθήσεσθε	συνᾱλισθήσονται
	optative	συνᾱλισθησοίμην	συνᾱλισθήσοιο	συνᾱλισθήσοιτο	συνᾱλισθήσοισθον	συνᾱλισθησοίσθην	συνᾱλισθησοίμεθᾰ	συνᾱλισθήσοισθε	συνᾱλισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		συνᾱλιεῖν			συνᾱλιεῖσθαι		συνᾱλισθήσεσθαι
participle	m	συνᾱλιῶν			συνᾱλιούμενος		συνᾱλισθησόμενος
	f	συνᾱλιοῦσᾰ			συνᾱλιουμένη		συνᾱλισθησομένη
	n	συνᾱλιοῦν			συνᾱλιούμενον		συνᾱλισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συνήλισᾰ, συνηλισᾰ́μην, συνηλίσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνήλισᾰ	συνήλισᾰς	συνήλισε(ν)	συνηλίσᾰτον	συνηλισᾰ́την	συνηλίσᾰμεν	συνηλίσᾰτε	συνήλισᾰν
	subjunctive	συνᾱλίσω	συνᾱλίσῃς	συνᾱλίσῃ	συνᾱλίσητον	συνᾱλίσητον	συνᾱλίσωμεν	συνᾱλίσητε	συνᾱλίσωσῐ(ν)
	optative	συνᾱλίσαιμῐ	συνᾱλίσειᾰς, συνᾱλίσαις	συνᾱλίσειε(ν), συνᾱλίσαι	συνᾱλίσαιτον	συνᾱλισαίτην	συνᾱλίσαιμεν	συνᾱλίσαιτε	συνᾱλίσειᾰν, συνᾱλίσαιεν
	imperative		συνᾱ́λισον	συνᾱλισᾰ́τω	συνᾱλίσᾰτον	συνᾱλισᾰ́των		συνᾱλίσᾰτε	συνᾱλισᾰ́ντων
middle	indicative	συνηλισᾰ́μην	συνηλίσω	συνηλίσᾰτο	συνηλίσᾰσθον	συνηλισᾰ́σθην	συνηλισᾰ́μεθᾰ	συνηλίσᾰσθε	συνηλίσᾰντο
	subjunctive	συνᾱλίσωμαι	συνᾱλίσῃ	συνᾱλίσηται	συνᾱλίσησθον	συνᾱλίσησθον	συνᾱλισώμεθᾰ	συνᾱλίσησθε	συνᾱλίσωνται
	optative	συνᾱλισαίμην	συνᾱλίσαιο	συνᾱλίσαιτο	συνᾱλίσαισθον	συνᾱλισαίσθην	συνᾱλισαίμεθᾰ	συνᾱλίσαισθε	συνᾱλίσαιντο
	imperative		συνᾱ́λισαι	συνᾱλισᾰ́σθω	συνᾱλίσᾰσθον	συνᾱλισᾰ́σθων		συνᾱλίσᾰσθε	συνᾱλισᾰ́σθων
passive	indicative	συνηλίσθην	συνηλίσθης	συνηλίσθη	συνηλίσθητον	συνηλισθήτην	συνηλίσθημεν	συνηλίσθητε	συνηλίσθησᾰν
	subjunctive	συνᾱλισθῶ	συνᾱλισθῇς	συνᾱλισθῇ	συνᾱλισθῆτον	συνᾱλισθῆτον	συνᾱλισθῶμεν	συνᾱλισθῆτε	συνᾱλισθῶσῐ(ν)
	optative	συνᾱλισθείην	συνᾱλισθείης	συνᾱλισθείη	συνᾱλισθεῖτον, συνᾱλισθείητον	συνᾱλισθείτην, συνᾱλισθειήτην	συνᾱλισθεῖμεν, συνᾱλισθείημεν	συνᾱλισθεῖτε, συνᾱλισθείητε	συνᾱλισθεῖεν, συνᾱλισθείησᾰν
	imperative		συνᾱλίσθητῐ	συνᾱλισθήτω	συνᾱλίσθητον	συνᾱλισθήτων		συνᾱλίσθητε	συνᾱλισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		συνᾱλῖσαι			συνᾱλίσᾰσθαι		συνᾱλισθῆναι
participle	m	συνᾱλίσᾱς			συνᾱλισᾰ́μενος		συνᾱλισθείς
	f	συνᾱλίσᾱσᾰ			συνᾱλισᾰμένη		συνᾱλισθεῖσᾰ
	n	συνᾱλῖσᾰν			συνᾱλισᾰ́μενον		συνᾱλισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συνᾱ́λισᾰ, συνᾱλισᾰ́μην, συνᾱλίσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνᾱ́λισᾰ	συνᾱ́λισᾰς	συνᾱ́λισε(ν)	συνᾱλίσᾰτον	συνᾱλισᾰ́την	συνᾱλίσᾰμεν	συνᾱλίσᾰτε	συνᾱ́λισᾰν
	subjunctive	συνᾱλίσω	συνᾱλίσῃς	συνᾱλίσῃ	συνᾱλίσητον	συνᾱλίσητον	συνᾱλίσωμεν	συνᾱλίσητε	συνᾱλίσωσῐ(ν)
	optative	συνᾱλίσαιμῐ	συνᾱλίσειᾰς, συνᾱλίσαις	συνᾱλίσειε(ν), συνᾱλίσαι	συνᾱλίσαιτον	συνᾱλισαίτην	συνᾱλίσαιμεν	συνᾱλίσαιτε	συνᾱλίσειᾰν, συνᾱλίσαιεν
	imperative		συνᾱ́λισον	συνᾱλισᾰ́τω	συνᾱλίσᾰτον	συνᾱλισᾰ́των		συνᾱλίσᾰτε	συνᾱλισᾰ́ντων
middle	indicative	συνᾱλισᾰ́μην	συνᾱλίσω	συνᾱλίσᾰτο	συνᾱλίσᾰσθον	συνᾱλισᾰ́σθην	συνᾱλισᾰ́μεθᾰ	συνᾱλίσᾰσθε	συνᾱλίσᾰντο
	subjunctive	συνᾱλίσωμαι	συνᾱλίσῃ	συνᾱλίσηται	συνᾱλίσησθον	συνᾱλίσησθον	συνᾱλισώμεθᾰ	συνᾱλίσησθε	συνᾱλίσωνται
	optative	συνᾱλισαίμην	συνᾱλίσαιο	συνᾱλίσαιτο	συνᾱλίσαισθον	συνᾱλισαίσθην	συνᾱλισαίμεθᾰ	συνᾱλίσαισθε	συνᾱλίσαιντο
	imperative		συνᾱ́λισαι	συνᾱλισᾰ́σθω	συνᾱλίσᾰσθον	συνᾱλισᾰ́σθων		συνᾱλίσᾰσθε	συνᾱλισᾰ́σθων
passive	indicative	συνᾱλίσθην	συνᾱλίσθης	συνᾱλίσθη	συνᾱλίσθητον	συνᾱλισθήτην	συνᾱλίσθημεν	συνᾱλίσθητε	συνᾱλίσθησᾰν
	subjunctive	συνᾱλισθῶ	συνᾱλισθῇς	συνᾱλισθῇ	συνᾱλισθῆτον	συνᾱλισθῆτον	συνᾱλισθῶμεν	συνᾱλισθῆτε	συνᾱλισθῶσῐ(ν)
	optative	συνᾱλισθείην	συνᾱλισθείης	συνᾱλισθείη	συνᾱλισθεῖτον, συνᾱλισθείητον	συνᾱλισθείτην, συνᾱλισθειήτην	συνᾱλισθεῖμεν, συνᾱλισθείημεν	συνᾱλισθεῖτε, συνᾱλισθείητε	συνᾱλισθεῖεν, συνᾱλισθείησᾰν
	imperative		συνᾱλίσθητῐ	συνᾱλισθήτω	συνᾱλίσθητον	συνᾱλισθήτων		συνᾱλίσθητε	συνᾱλισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		συνᾱλῖσαι			συνᾱλίσᾰσθαι		συνᾱλισθῆναι
participle	m	συνᾱλίσᾱς			συνᾱλισᾰ́μενος		συνᾱλισθείς
	f	συνᾱλίσᾱσᾰ			συνᾱλισᾰμένη		συνᾱλισθεῖσᾰ
	n	συνᾱλῖσᾰν			συνᾱλισᾰ́μενον		συνᾱλισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συνήλικᾰ, συνήλισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνήλικᾰ	συνήλικᾰς	συνήλικε(ν)	συνηλίκᾰτον	συνηλίκᾰτον	συνηλίκᾰμεν	συνηλίκᾰτε	συνηλίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συνηλίκω	συνηλίκῃς	συνηλίκῃ	συνηλίκητον	συνηλίκητον	συνηλίκωμεν	συνηλίκητε	συνηλίκωσῐ(ν)
	optative	συνηλίκοιμῐ, συνηλικοίην	συνηλίκοις, συνηλικοίης	συνηλίκοι, συνηλικοίη	συνηλίκοιτον	συνηλικοίτην	συνηλίκοιμεν	συνηλίκοιτε	συνηλίκοιεν
	imperative		συνήλικε	συνηλικέτω	συνηλίκετον	συνηλικέτων		συνηλίκετε	συνηλικόντων
middle/ passive	indicative	συνήλισμαι	συνήλισαι	συνήλισται	συνήλισθον	συνήλισθον	συνηλίσμεθᾰ	συνήλισθε	συνηλίσᾰται
	subjunctive	συνηλισμένος ὦ	συνηλισμένος ᾖς	συνηλισμένος ᾖ	συνηλισμένω ἦτον	συνηλισμένω ἦτον	συνηλισμένοι ὦμεν	συνηλισμένοι ἦτε	συνηλισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συνηλισμένος εἴην	συνηλισμένος εἴης	συνηλισμένος εἴη	συνηλισμένω εἴητον/εἶτον	συνηλισμένω εἰήτην/εἴτην	συνηλισμένοι εἴημεν/εἶμεν	συνηλισμένοι εἴητε/εἶτε	συνηλισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		συνήλισο	συνηλίσθω	συνήλισθον	συνηλίσθων		συνήλισθε	συνηλίσθων
		active				middle/passive
infinitive		συνηλικέναι				συνηλῖσθαι
participle	m	συνηλικώς				συνηλισμένος
	f	συνηλικυῖᾰ				συνηλισμένη
	n	συνηλικός				συνηλισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: συνηλίκειν, συνηλίσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συνηλίκειν, συνηλίκη	συνηλίκεις, συνηλίκης	συνηλίκει(ν)	συνηλίκετον	συνηλικέτην	συνηλίκεμεν	συνηλίκετε	συνηλίκεσᾰν
middle/ passive	indicative	συνηλίσμην	συνήλισο	συνήλιστο	συνήλισθον	συνηλίσθην	συνηλίσμεθᾰ	συνήλισθε	συνηλίσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “συναλίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press