τάσις

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tə́tsis, from the oblique stem of Proto-Indo-European *tén-tis, from *ten- (“stretch”). Equivalent to τείνω (teínō, “I stretch”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation 1

 

• IPA^(key): /tá.sis/ → /ˈta.sis/ → /ˈta.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tá.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈta.sis/

Noun

τᾰ́σῐς • (tásis) f (genitive τᾰ́σεως); third declension

1. stretching, tension
2. extension
3. (in music) pitch of the voice
4. intensity, force

Inflection

Third declension of ἡ τᾰ́σῐς; τῆς τᾰ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ τᾰ́σῐς hē tásis	τὼ τᾰ́σει tṑ tásei	αἱ τᾰ́σεις hai táseis
Genitive	τῆς τᾰ́σεως tês táseōs	τοῖν τᾰσέοιν toîn taséoin	τῶν τᾰ́σεων tôn táseōn
Dative	τῇ τᾰ́σει têi tásei	τοῖν τᾰσέοιν toîn taséoin	ταῖς τᾰ́σεσῐ / τᾰ́σεσῐν taîs tásesi(n)
Accusative	τὴν τᾰ́σῐν tḕn tásin	τὼ τᾰ́σει tṑ tásei	τᾱ̀ς τᾰ́σεις tā̀s táseis
Vocative	τᾰ́σῐ tási	τᾰ́σει tásei	τᾰ́σεις táseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• τατικός (tatikós)

Related terms

Related terms

• ἀνάτασις (anátasis)
• ἀντεπέκτασις (antepéktasis)
• ἀντικατάτασις (antikatátasis)
• ἀντιπαρέκτασις (antiparéktasis)
• ἀντιπρότασις (antiprótasis)
• ἀντίτασις (antítasis)
• ἀπέκτασις (apéktasis)
• ἀπότασις (apótasis)
• διάτασις (diátasis)
• ἔκτασις (éktasis)
• ἔντασις (éntasis)
• ἐπανάτασις (epanátasis)
• ἐπέκτασις (epéktasis)
• ἐπέντασις (epéntasis)
• ἐπίτασις (epítasis)
• κατάτασις (katátasis)
• παράτασις (parátasis)
• παρέκτασις (paréktasis)
• περίτασις (perítasis)
• πρότασις (prótasis)
• συνέντασις (sunéntasis)
• συνεπίτασις (sunepítasis)
• σύντασις (súntasis)
• ὑπερδιάτασις (huperdiátasis)
• ὑπέρτασις (hupértasis)
• ὑπότασις (hupótasis)

References

• “τάσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τάσις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τάσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Pronunciation 2

 

• IPA^(key): /tá.siːs/ → /ˈta.sis/ → /ˈta.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tá.siːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈta.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈta.sis/

Noun

τᾰ́σῑς • (tásīs) f

1. accusative plural of τᾰ́σῐς (tásis)