τεθνήκοιτον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.tʰnɛ̌ː.koi̯.ton/ → /teˈθni.cy.ton/ → /teˈθni.ci.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tʰnɛ̌ː.koi̯.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈtʰne̝.ky.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈθni.cy.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈθni.cy.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈθni.ci.ton/

Participle

τεθνήκοιτον • (tethnḗkoiton)

1. second-person dual perfect active optative of θνῄσκω (thnḗiskō)

Conjugation

   Perfect: τέθνηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθνηκᾰ	τέθνηκᾰς	τέθνηκε(ν)	τεθνήκᾰτον	τεθνήκᾰτον	τεθνήκᾰμεν	τεθνήκᾰτε	τεθνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθνήκω	τεθνήκῃς	τεθνήκῃ	τεθνήκητον	τεθνήκητον	τεθνήκωμεν	τεθνήκητε	τεθνήκωσῐ(ν)
	optative	τεθνήκοιμῐ, τεθνηκοίην	τεθνήκοις, τεθνηκοίης	τεθνήκοι, τεθνηκοίη	τεθνήκοιτον	τεθνηκοίτην	τεθνήκοιμεν	τεθνήκοιτε	τεθνήκοιεν
	imperative		τέθνηκε	τεθνηκέτω	τεθνήκετον	τεθνηκέτων		τεθνήκετε	τεθνηκόντων
		active
infinitive		τεθνηκέναι
participle	m	τεθνηκώς
	f	τεθνηκυῖᾰ
	n	τεθνηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.