τελειοτήτων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.leː.o.tɛ̌ː.tɔːn/ → /te.li.oˈti.ton/ → /te.li.oˈti.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.leː.o.tɛ̌ː.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.li.oˈte̝.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.li.oˈti.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.li.oˈti.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.li.oˈti.ton/

Noun

τελειοτήτων • (teleiotḗtōn) f

1. genitive plural of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.li.oˈti.ton/
• Hyphenation: τε‧λει‧ο‧τή‧των

Noun

τελειοτήτων • (teleiotíton) f

1. Genitive plural form of τελειότητα (teleiótita).