τετράκυκλος

Ancient Greek

Etymology

From τετρᾰ- (tetra-, four) +‎ κῠ́κλος (kúklos, “wheel”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trá.ky.klos/ → /teˈtra.cy.klos/ → /teˈtra.ci.klos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trá.ky.klos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈtra.ky.klos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈtra.cy.klos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈtra.cy.klos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈtra.ci.klos/

Adjective

τετρᾰ́κῠκλος • (tetrákuklos) m or f (neuter τετρᾰ́κῠκλον); second declension

1. four-wheeled

Declension

Second declension of τετρᾰ́κῠκλος; τετρᾰ́κῠκλον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τετρᾰ́κῠκλος tetrákuklos	τετρᾰ́κῠκλον tetrákuklon		τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō	τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō		τετρᾰ́κῠκλοι tetrákukloi	τετρᾰ́κῠκλᾰ tetrákukla
Genitive		τετρᾰκῠ́κλου tetrakúklou	τετρᾰκῠ́κλου tetrakúklou		τετρᾰκῠ́κλοιν tetrakúkloin	τετρᾰκῠ́κλοιν tetrakúkloin		τετρᾰκῠ́κλων tetrakúklōn	τετρᾰκῠ́κλων tetrakúklōn
Dative		τετρᾰκῠ́κλῳ tetrakúklōi	τετρᾰκῠ́κλῳ tetrakúklōi		τετρᾰκῠ́κλοιν tetrakúkloin	τετρᾰκῠ́κλοιν tetrakúkloin		τετρᾰκῠ́κλοις tetrakúklois	τετρᾰκῠ́κλοις tetrakúklois
Accusative		τετρᾰ́κῠκλον tetrákuklon	τετρᾰ́κῠκλον tetrákuklon		τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō	τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō		τετρᾰκῠ́κλους tetrakúklous	τετρᾰ́κῠκλᾰ tetrákukla
Vocative		τετρᾰ́κῠκλε tetrákukle	τετρᾰ́κῠκλον tetrákuklon		τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō	τετρᾰκῠ́κλω tetrakúklō		τετρᾰ́κῠκλοι tetrákukloi	τετρᾰ́κῠκλᾰ tetrákukla
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		τετρᾰκῠ́κλως tetrakúklōs			τετρᾰκῠκλότερος tetrakuklóteros			τετρᾰκῠκλότᾰτος tetrakuklótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “τετράκυκλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τετράκυκλος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τετράκυκλος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τετράκυκλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τετράκυκλος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963