τετραπρόσωπος

Ancient Greek

Etymology

τετρᾰ- (tetra-, “four”) +‎ πρόσωπον (prósōpon, “face”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/ → /te.traˈpro.so.pos/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/

Adjective

τετρᾰπρόσωπος • (tetraprósōpos) m or f (neuter τετρᾰπρόσωπον); second declension

1. (Koine) four-faced

Usage notes

Used as an epithet of the Father of Greatness in Manichaeism.

Declension

Second declension of τετρᾰπρόσωπος; τετρᾰπρόσωπον (Koine)

Number		Singular			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τετρᾰπρόσωπος tetraprósōpos	τετρᾰπρόσωπον tetraprósōpon		τετρᾰπρόσωποι tetraprósōpoi	τετρᾰπρόσωπᾰ tetraprósōpa
Genitive		τετρᾰπροσώπου tetraprosṓpou	τετρᾰπροσώπου tetraprosṓpou		τετρᾰπροσώπων tetraprosṓpōn	τετρᾰπροσώπων tetraprosṓpōn
Dative		τετρᾰπροσώπῳ tetraprosṓpōi	τετρᾰπροσώπῳ tetraprosṓpōi		τετρᾰπροσώποις tetraprosṓpois	τετρᾰπροσώποις tetraprosṓpois
Accusative		τετρᾰπρόσωπον tetraprósōpon	τετρᾰπρόσωπον tetraprósōpon		τετρᾰπροσώπους tetraprosṓpous	τετρᾰπρόσωπᾰ tetraprósōpa
Vocative		τετρᾰπρόσωπε tetraprósōpe	τετρᾰπρόσωπον tetraprósōpon		τετρᾰπρόσωποι tetraprósōpoi	τετρᾰπρόσωπᾰ tetraprósōpa

Further reading

• “τετραπρόσωπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τετραπρόσωπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette