τετριμμένῳ

See also: τετριμμένω and τετριμμένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.nɔːi̯/ → /te.trimˈme.no/ → /te.triˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.no/

Participle

τετρῐμμένῳ • (tetrimménōi)

1. dative singular masculine/neuter of τετρῐμμένος (tetrimménos)