τροχάζω

Ancient Greek

Etymology

From τροχός (trokhós) +‎ -άζω (-ázō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.kʰáz.dɔː/ → /troˈxa.zo/ → /troˈxa.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰáz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /troˈkʰa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /troˈxa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /troˈxa.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /troˈxa.zo/

Verb

τροχάζω • (trokházō)

1. to run quickly

Inflection

   Present: τροχᾰ́ζω, τροχᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τροχᾰ́ζω	τροχᾰ́ζεις	τροχᾰ́ζει	τροχᾰ́ζετον	τροχᾰ́ζετον	τροχᾰ́ζομεν	τροχᾰ́ζετε	τροχᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	τροχᾰ́ζω	τροχᾰ́ζῃς	τροχᾰ́ζῃ	τροχᾰ́ζητον	τροχᾰ́ζητον	τροχᾰ́ζωμεν	τροχᾰ́ζητε	τροχᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	τροχᾰ́ζοιμῐ	τροχᾰ́ζοις	τροχᾰ́ζοι	τροχᾰ́ζοιτον	τροχᾰζοίτην	τροχᾰ́ζοιμεν	τροχᾰ́ζοιτε	τροχᾰ́ζοιεν
	imperative		τρόχᾰζε	τροχᾰζέτω	τροχᾰ́ζετον	τροχᾰζέτων		τροχᾰ́ζετε	τροχᾰζόντων
middle/ passive	indicative	τροχᾰ́ζομαι	τροχᾰ́ζῃ, τροχᾰ́ζει	τροχᾰ́ζεται	τροχᾰ́ζεσθον	τροχᾰ́ζεσθον	τροχᾰζόμεθᾰ	τροχᾰ́ζεσθε	τροχᾰ́ζονται
	subjunctive	τροχᾰ́ζωμαι	τροχᾰ́ζῃ	τροχᾰ́ζηται	τροχᾰ́ζησθον	τροχᾰ́ζησθον	τροχᾰζώμεθᾰ	τροχᾰ́ζησθε	τροχᾰ́ζωνται
	optative	τροχᾰζοίμην	τροχᾰ́ζοιο	τροχᾰ́ζοιτο	τροχᾰ́ζοισθον	τροχᾰζοίσθην	τροχᾰζοίμεθᾰ	τροχᾰ́ζοισθε	τροχᾰ́ζοιντο
	imperative		τροχᾰ́ζου	τροχᾰζέσθω	τροχᾰ́ζεσθον	τροχᾰζέσθων		τροχᾰ́ζεσθε	τροχᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τροχᾰ́ζειν				τροχᾰ́ζεσθαι
participle	m	τροχᾰ́ζων				τροχᾰζόμενος
	f	τροχᾰ́ζουσᾰ				τροχᾰζομένη
	n	τροχᾰ́ζον				τροχᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτρόχᾰζον, ἐτροχᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτρόχᾰζον	ἐτρόχᾰζες	ἐτρόχᾰζε(ν)	ἐτροχᾰ́ζετον	ἐτροχᾰζέτην	ἐτροχᾰ́ζομεν	ἐτροχᾰ́ζετε	ἐτρόχᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐτροχᾰζόμην	ἐτροχᾰ́ζου	ἐτροχᾰ́ζετο	ἐτροχᾰ́ζεσθον	ἐτροχᾰζέσθην	ἐτροχᾰζόμεθᾰ	ἐτροχᾰ́ζεσθε	ἐτροχᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτρόχᾰσᾰ, ἐτροχᾰσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτρόχᾰσᾰ	ἐτρόχᾰσᾰς	ἐτρόχᾰσε(ν)	ἐτροχᾰ́σᾰτον	ἐτροχᾰσᾰ́την	ἐτροχᾰ́σᾰμεν	ἐτροχᾰ́σᾰτε	ἐτρόχᾰσᾰν
	subjunctive	τροχᾰ́σω	τροχᾰ́σῃς	τροχᾰ́σῃ	τροχᾰ́σητον	τροχᾰ́σητον	τροχᾰ́σωμεν	τροχᾰ́σητε	τροχᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	τροχᾰ́σαιμῐ	τροχᾰ́σειᾰς, τροχᾰ́σαις	τροχᾰ́σειε(ν), τροχᾰ́σαι	τροχᾰ́σαιτον	τροχᾰσαίτην	τροχᾰ́σαιμεν	τροχᾰ́σαιτε	τροχᾰ́σειᾰν, τροχᾰ́σαιεν
	imperative		τρόχᾰσον	τροχᾰσᾰ́τω	τροχᾰ́σᾰτον	τροχᾰσᾰ́των		τροχᾰ́σᾰτε	τροχᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτροχᾰσᾰ́μην	ἐτροχᾰ́σω	ἐτροχᾰ́σᾰτο	ἐτροχᾰ́σᾰσθον	ἐτροχᾰσᾰ́σθην	ἐτροχᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐτροχᾰ́σᾰσθε	ἐτροχᾰ́σᾰντο
	subjunctive	τροχᾰ́σωμαι	τροχᾰ́σῃ	τροχᾰ́σηται	τροχᾰ́σησθον	τροχᾰ́σησθον	τροχᾰσώμεθᾰ	τροχᾰ́σησθε	τροχᾰ́σωνται
	optative	τροχᾰσαίμην	τροχᾰ́σαιο	τροχᾰ́σαιτο	τροχᾰ́σαισθον	τροχᾰσαίσθην	τροχᾰσαίμεθᾰ	τροχᾰ́σαισθε	τροχᾰ́σαιντο
	imperative		τρόχᾰσαι	τροχᾰσᾰ́σθω	τροχᾰ́σᾰσθον	τροχᾰσᾰ́σθων		τροχᾰ́σᾰσθε	τροχᾰσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τροχᾰ́σαι			τροχᾰ́σᾰσθαι
participle	m	τροχᾰ́σᾱς			τροχᾰσᾰ́μενος
	f	τροχᾰ́σᾱσᾰ			τροχᾰσᾰμένη
	n	τροχᾰ́σᾰν			τροχᾰσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• τροχαντήρ (trokhantḗr, “trochanter”)

Related terms

• τρέχω (trékhō, “to run”)

Further reading

• τροχάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “τροχάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press