τροχηλάτους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tuːs/ → /tro.çiˈla.tus/ → /tro.çiˈla.tus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tro.kʰe̝ˈla.tus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tro.çiˈla.tus/

Adjective

τροχηλάτους • (trokhēlátous)

1. masculine/feminine accusative plural of τροχήλατος (trokhḗlatos)