τροχηλάτῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tɔːi̯/ → /tro.çiˈla.to/ → /tro.çiˈla.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tro.kʰe̝ˈla.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tro.çiˈla.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tro.çiˈla.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tro.çiˈla.to/

Adjective

τροχηλάτῳ • (trokhēlátōi)

1. masculine/feminine/neuter dative singular of τροχήλατος (trokhḗlatos)