τωθάζω

Ancient Greek

Etymology

Unexplained.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tɔː.tʰáz.dɔː/ → /toˈθa.zo/ → /toˈθa.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tɔː.tʰáz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /toˈtʰa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /toˈθa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /toˈθa.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /toˈθa.zo/

Verb

τωθᾰ́ζω • (tōtházō)

1. (active voice) to mock, jeer at, flout

   Synonyms: σκώπτω (skṓptō), χλευᾰ́ζω (khleuázō)

2. (passive voice) to be mocked, derided

Inflection

   Present: τωθᾰ́ζω, τωθᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τωθᾰ́ζω	τωθᾰ́ζεις	τωθᾰ́ζει	τωθᾰ́ζετον	τωθᾰ́ζετον	τωθᾰ́ζομεν	τωθᾰ́ζετε	τωθᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	τωθᾰ́ζω	τωθᾰ́ζῃς	τωθᾰ́ζῃ	τωθᾰ́ζητον	τωθᾰ́ζητον	τωθᾰ́ζωμεν	τωθᾰ́ζητε	τωθᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	τωθᾰ́ζοιμῐ	τωθᾰ́ζοις	τωθᾰ́ζοι	τωθᾰ́ζοιτον	τωθᾰζοίτην	τωθᾰ́ζοιμεν	τωθᾰ́ζοιτε	τωθᾰ́ζοιεν
	imperative		τώθᾰζε	τωθᾰζέτω	τωθᾰ́ζετον	τωθᾰζέτων		τωθᾰ́ζετε	τωθᾰζόντων
middle/ passive	indicative	τωθᾰ́ζομαι	τωθᾰ́ζῃ, τωθᾰ́ζει	τωθᾰ́ζεται	τωθᾰ́ζεσθον	τωθᾰ́ζεσθον	τωθᾰζόμεθᾰ	τωθᾰ́ζεσθε	τωθᾰ́ζονται
	subjunctive	τωθᾰ́ζωμαι	τωθᾰ́ζῃ	τωθᾰ́ζηται	τωθᾰ́ζησθον	τωθᾰ́ζησθον	τωθᾰζώμεθᾰ	τωθᾰ́ζησθε	τωθᾰ́ζωνται
	optative	τωθᾰζοίμην	τωθᾰ́ζοιο	τωθᾰ́ζοιτο	τωθᾰ́ζοισθον	τωθᾰζοίσθην	τωθᾰζοίμεθᾰ	τωθᾰ́ζοισθε	τωθᾰ́ζοιντο
	imperative		τωθᾰ́ζου	τωθᾰζέσθω	τωθᾰ́ζεσθον	τωθᾰζέσθων		τωθᾰ́ζεσθε	τωθᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τωθᾰ́ζειν				τωθᾰ́ζεσθαι
participle	m	τωθᾰ́ζων				τωθᾰζόμενος
	f	τωθᾰ́ζουσᾰ				τωθᾰζομένη
	n	τωθᾰ́ζον				τωθᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτώθᾰζον, ἐτωθᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτώθᾰζον	ἐτώθᾰζες	ἐτώθᾰζε(ν)	ἐτωθᾰ́ζετον	ἐτωθᾰζέτην	ἐτωθᾰ́ζομεν	ἐτωθᾰ́ζετε	ἐτώθᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐτωθᾰζόμην	ἐτωθᾰ́ζου	ἐτωθᾰ́ζετο	ἐτωθᾰ́ζεσθον	ἐτωθᾰζέσθην	ἐτωθᾰζόμεθᾰ	ἐτωθᾰ́ζεσθε	ἐτωθᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτώθᾰσᾰ, ἐτωθᾰσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτώθᾰσᾰ	ἐτώθᾰσᾰς	ἐτώθᾰσε(ν)	ἐτωθᾰ́σᾰτον	ἐτωθᾰσᾰ́την	ἐτωθᾰ́σᾰμεν	ἐτωθᾰ́σᾰτε	ἐτώθᾰσᾰν
	subjunctive	τωθᾰ́σω	τωθᾰ́σῃς	τωθᾰ́σῃ	τωθᾰ́σητον	τωθᾰ́σητον	τωθᾰ́σωμεν	τωθᾰ́σητε	τωθᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	τωθᾰ́σαιμῐ	τωθᾰ́σειᾰς, τωθᾰ́σαις	τωθᾰ́σειε(ν), τωθᾰ́σαι	τωθᾰ́σαιτον	τωθᾰσαίτην	τωθᾰ́σαιμεν	τωθᾰ́σαιτε	τωθᾰ́σειᾰν, τωθᾰ́σαιεν
	imperative		τώθᾰσον	τωθᾰσᾰ́τω	τωθᾰ́σᾰτον	τωθᾰσᾰ́των		τωθᾰ́σᾰτε	τωθᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτωθᾰσᾰ́μην	ἐτωθᾰ́σω	ἐτωθᾰ́σᾰτο	ἐτωθᾰ́σᾰσθον	ἐτωθᾰσᾰ́σθην	ἐτωθᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐτωθᾰ́σᾰσθε	ἐτωθᾰ́σᾰντο
	subjunctive	τωθᾰ́σωμαι	τωθᾰ́σῃ	τωθᾰ́σηται	τωθᾰ́σησθον	τωθᾰ́σησθον	τωθᾰσώμεθᾰ	τωθᾰ́σησθε	τωθᾰ́σωνται
	optative	τωθᾰσαίμην	τωθᾰ́σαιο	τωθᾰ́σαιτο	τωθᾰ́σαισθον	τωθᾰσαίσθην	τωθᾰσαίμεθᾰ	τωθᾰ́σαισθε	τωθᾰ́σαιντο
	imperative		τώθᾰσαι	τωθᾰσᾰ́σθω	τωθᾰ́σᾰσθον	τωθᾰσᾰ́σθων		τωθᾰ́σᾰσθε	τωθᾰσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τωθᾰ́σαι			τωθᾰ́σᾰσθαι
participle	m	τωθᾰ́σᾱς			τωθᾰσᾰ́μενος
	f	τωθᾰ́σᾱσᾰ			τωθᾰσᾰμένη
	n	τωθᾰ́σᾰν			τωθᾰσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐπῐτωθᾰ́ζω (epitōtházō)
• τώθᾰσμᾰ (tṓthasma)
• τωθᾰσμός (tōthasmós)
• τωθᾰστής (tōthastḗs)
• τωθᾰστῐκός (tōthastikós)

 

Further reading

• “τωθάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τωθάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τωθάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN