φιλέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lé.ɔːn/ → /ɸiˈle.on/ → /fiˈle.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lé.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈle.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈle.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈle.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈle.on/

Participle

φῐλέων • (philéōn) m (feminine φῐλέουσᾰ, neuter φῐλέον); first/third declension

1. present active participle of φιλέω (philéō)

Declension

First and third declension of φῐλέων; φῐλέουσᾰ; φῐλέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φῐλέων philéōn	φῐλέουσᾰ philéousa	φῐλέον philéon		φῐλέοντε philéonte	φῐλεούσᾱ phileoúsā	φῐλέοντε philéonte		φῐλέοντες philéontes	φῐλέουσαι philéousai	φῐλέοντᾰ philéonta
Genitive		φῐλέοντος philéontos	φῐλεούσης phileoúsēs	φῐλέοντος philéontos		φῐλεόντοιν phileóntoin	φῐλεούσαιν phileoúsain	φῐλεόντοιν phileóntoin		φῐλεόντων phileóntōn	φῐλεουσῶν phileousôn	φῐλεόντων phileóntōn
Dative		φῐλέοντῐ philéonti	φῐλεούσῃ phileoúsēi	φῐλέοντῐ philéonti		φῐλεόντοιν phileóntoin	φῐλεούσαιν phileoúsain	φῐλεόντοιν phileóntoin		φῐλέουσῐ / φῐλέουσῐν philéousi(n)	φῐλεούσαις phileoúsais	φῐλέουσῐ / φῐλέουσῐν philéousi(n)
Accusative		φῐλέοντᾰ philéonta	φῐλέουσᾰν philéousan	φῐλέον philéon		φῐλέοντε philéonte	φῐλεούσᾱ phileoúsā	φῐλέοντε philéonte		φῐλέοντᾰς philéontas	φῐλεούσᾱς phileoúsās	φῐλέοντᾰ philéonta
Vocative		φῐλέων philéōn	φῐλέουσᾰ philéousa	φῐλέον philéon		φῐλέοντε philéonte	φῐλεούσᾱ phileoúsā	φῐλέοντε philéonte		φῐλέοντες philéontes	φῐλέουσαι philéousai	φῐλέοντᾰ philéonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φῐλεόντως phileóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.