φωνήεντος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.en.tos/ → /ɸoˈni.en.tos/ → /foˈni.en.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.en.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne̝.en.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni.en.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni.en.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni.en.dos/

Noun

φωνήεντος • (phōnḗentos)

1. genitive singular of φωνῆεν (phōnêen)

Greek

Noun

φωνήεντος • (foníentos) n

1. Genitive singular form of φωνήεν (foníen).